Powikłania poszczepienne to również zapalenie mózgu i zapalenie opon mózgowo-rdzeniowych. 3. Pozostałe niepożądane odczyny po szczepieniu. Powikłanie poszczepienne u niemowląt to, tzw. krzyk mózgowy (nieutulony płacz), który rozpoczyna się po kilku godzinach od podania szczepienia. Płacz dziecka może trwać ponad 3 godziny.

Szczepienie na kleszcze jest szczepieniem jedynie zalecanym. Zdaniem niektórych powinno być jednak obowiązkowe, ponieważ szczepionka na kleszczowe zapalenie mózgu uchroni przed tą groźną chorobą przenoszoną przez kleszcze i zapobiegnie powikłaniom. W ostatnich latach kleszczowe zapalenie mózgu odnotowano we wszystkich rejonach Polski, dlatego jeśli w najbliższych miesiącach przewidujesz pobyt w lesie, zapoznaj się z możliwościami, jakie daje szczepienie. Ile dawek szczepionki na KZM trzeba przyjąć, by była skuteczna? Jaka jest cena jednej szczepionki? Szczepienie przeciwko kleszczowemu zapaleniu mózgu Szczepienie na kleszcze, poprawnie - przeciwko kleszczowemu zapaleniu mózgu jest szczepieniem zalecanym, ale wciąż nie obowiązkowym. Zdaniem niektórych powinno, ponieważ szczepionka na kleszczowe zapalenie mózgu uchroni przed tą groźną chorobą przenoszoną przez kleszcze i zapobiegnie powikłaniom. KZM (kleszczowe zapalenie mózgu) to ostra wirusowa choroba zakaźna. Są dwa sposoby na skuteczną ochronę przed kleszczowym zapaleniem mózgu: nie wchodzić do lasu, ani nie przebywać w innych miejscach, gdzie mogą znajdować się kleszcze zaszczepić się przeciw kleszczowemu zapaleniu mózgu Spis treściSzczepionka na kleszczowe zapalenie mózgu - kto powinien się zaszczepić?Jak uniknąć ukąszenia przez kleszcza?Szczepionka na kleszczowe zapalenie mózgu - cenaSzczepionka na kleszczowe zapalenie mózgu - skutecznośćSzczepionka na kleszczowe zapalenie mózgu - ile dawek?Schemat przyspieszonego szczepienia przeciw KZM Szczepionka na kleszczowe zapalenie mózgu - kto powinien się zaszczepić? Zasadniczo szczepienie przeciwko kleszczowemu zapaleniu mózgu powinien przyjąć każdy, komu zdarza się przebywać w lesie lub na innych terenach zagrożonym występowaniem kleszczy. Szczepienia rekomendowane są w szczególności osobom wykonującym czynności zawodowe w lasach lub czynności związane z uprawą roślin lub hodowlą zwierząt, rolnikom, pracownikom leśnym, działkowiczom, wojskowym przebywającym na poligonach, a także funkcjonariuszom straży pożarnej i granicznej. Szczepionkę zaleca się również uprawiającym turystykę pieszą i rowerową czy grzybiarzom. Szczepienie można stosować także u dzieci, które ukończyły pierwszy rok życia. Szczepienie przeciw KZM nie jest refundowane, jednak wśród osób pracujących w warunkach objętych szczególnym ryzykiem powinna być opłacana przez pracodawcę. Jak uniknąć ukąszenia przez kleszcza? Kleszcze. Sprawdź, jak je przechytrzyć Szczepionka na kleszczowe zapalenie mózgu - cena W zależności od punktu szczepień 1 szczepionka kosztuje około od 100 do 140 zł. Cennik dla dzieci zazwyczaj podaje nieco niższe ceny, jednak nie wszędzie ceny szczepionek są rozdzielane między dorosłych i dzieci. Szczepionka na kleszczowe zapalenie mózgu - skuteczność Aby szczepienie było skuteczne, czyli uodporniło organizm na zachorowanie na KZM należy przed okresem żerowania kleszczy przyjąć 2 dawki szczepionki. Aby utrwalić odporność trzeba szczepić się co 3-5 lat, zgodnie z podanym niżej schematem szczepienia. Autor: Wojewódzka Stacja Sanitarno-Epidemiologiczna Kleszcze - mapa zagrożeń w Polsce. Fot. WSSE Szczepionka na kleszczowe zapalenie mózgu - ile dawek? Szczepienie ochronne przeciw KZM obejmuje podanie trzech dawek w cyklu. Aby szczepienie było skuteczne, należy przyjąć dwie dawki szczepionki jeszcze przed okresem żerowania kleszczy. Pierwsze szczepienie przypominające należy wykonać po 3 latach, a kolejne co 3-5 lat w zależności od rodzaju użytej szczepionki i wieku osoby zaszczepionej. Schemat szczepienia przeciw KZM: 1 dawka 2 dawka - od 1 do 3 m-cy po pierwszej dawce; 3 dawka - od 9 do 12 m-cy po drugiej dawce; Dawki przypominające - ok. 3 lat po ostatnim szczepieniu, następne dawki w odstępach od 3 do 5 lat. Najlepszym czasem na przyjęcie pierwszej dawki szczepionki jest luty bądź marzec. Schemat przyspieszonego szczepienia przeciw KZM Schemat przyspieszonego szczepienia dla osób, które potrzebują szybkiego zabezpieczenia przez KZM, a na szczepienie zgłaszają się wiosną lub latem 1 dawka; 2 dawka (zabezpieczenie na 1 rok) - 14 dni po pierwszej dawce; 3 dawka (zabezpieczenie na 3 lata) - od 9 do 12 m-cy po 2 dawce. Czytaj też: Badania na boreliozę – jak wygląda i jaka jest cena testów na boreliozę Test Western Blot a borelioza. Interpretacja wyników badania Choroby odkleszczowe: borelioza, babeszjoza, bartonelloza, KZM i inne Jak usunąć kleszcza krok po kroku Polacy od kilku lat coraz liczniej przyjmują szczepienia chroniące przed kleszczowym zapaleniem mózgu. W 2015 roku zaszczepiło się w Polsce 27,8 tys. osób. To ponad 2 tysiące więcej niż rok wcześniej. Jest to efekt prowadzonych w mediach oraz w internecie kampanii społecznych uświadamiających zagrożenia niesione przez kleszcze. Szczegółowe informacje na temat szczepień przeciw KZM można znaleźć na stronie Narodowego Instytutu Zdrowia Publicznego Państwowego Zakładu Higieny oraz na stronie Choroby odkleszczowe - czy znasz je wszystkie? Pytanie 1 z 14 Czy to prawda, że niektóre choroby odkleszczowe diagnozuje się tylko w określonych krajach (np. Stanach Zjednoczonych)? Objawy zakrzepicy po podaniu szczepionki przeciwko COVID-19. Zakrzepica zatok żylnych mózgu (CVST) powodowana jest obecnością zakrzepu krwi w zatokach żylnych opony twardej, które odprowadzają krew z mózgu. Może to spowodować ograniczenie dopływu tlenu oraz uszkodzenie mózgu. U osób, które zostały zaszczepione preparatem Kleszczowe zapalenie mózgu (odkleszczowe zapalenie mózgu, KZM) to zespół neurologicznych komplikacji występujących po zakażeniu flawiwirusami przenoszonymi przez kleszcze. Źródłem infekcji jest pokąsanie przez zakażonego kleszcza (osobnika dorosłego, nimfę, niemal niewidoczną larwę) lub kontakt z jego zakażonymi płynami ustrojowymi. Zakażenie szerzy się również drogą pokarmową na skutek spożycia niepasteryzowanego mleka zakażonego zwierzęcia (głównie pochodzącego od kóz) oraz poprzez transfuzję krwi lub przeszczep narządów od dawcy który był w fazie wiremii (obecności wirusa we krwi). Okres inkubacji choroby wynosi od 4 do 28 dni (średnio 10 dni). U dzieci jest dłuższy w porównaniu do dorosłych. Pierwotne zakażenie w większości przypadków (90%) przebiega bezobjawowo lub ma charakter grypopodobny. Druga faza zakażenia (zajęcie ośrodkowego układu nerwowego) ma miejsce w 7-14 dni po wystąpieniu objawów grypopodobnych. Opisano trzy typy kleszczowego zapalenia mózgu (analogicznie do 3 podtypów wirusa): środkowoeuropejski (występujący w Polsce), syberyjski, dalekowschodni. Podtypy wirusa różnią się rodzajem kleszcza, w którego organizmie bytują (Ixodes ricinus obecny w Polsce) oraz ciężkością wywoływanej choroby (najłagodniejsza postać po zakażeniu odmianą środkowoeuropejską). Kleszczowe zapalenie mózgu to choroba groźna w każdym wieku. Objawowe zakażenia stwierdza się najczęściej u osób powyżej 20 roku życia. Ciężkość przebiegu choroby wzrasta z wiekiem. Młodzież i dorośli chorują ciężej niż małe dzieci. Im człowiek jest starszy tym częściej występują powikłania i przypadki śmiertelne. Wśród chorych przeważają mężczyźni. Jakie są objawy kleszczowego zapalenia mózgu? Kleszczowe zapalenie mózgu ma typowo, dwufazowy przebieg oraz nieprzewidywalne następstwa. Wstępne objawy choroby pojawiają się w ciągu dwóch tygodni i przypominają przeziębienie, ogólna niedyspozycja, gorączka ok. 38oC, bóle głowy, stawów, mięśni, objawy nieżytu górnych dróg oddechowych, niekiedy nudności, wymioty. Pierwsza faza zakażenia trwa zwykle 1-9 dni. Jeżeli nie dochodzi do zajęcia układu nerwowego, chory powraca do zdrowia. W przypadku, gdy wirusy przedostaną się do układu nerwowego, rozwija się druga faza choroby. Obie fazy przedziela okres remisji, który trwa 1-9 dni. Druga faza choroby, trwająca kilka tygodni, a nawet miesięcy, charakteryzuje się: nagłym skokiem gorączki (ok. 40oC), zmianą nastroju (depresja), nękającymi bólami i zawrotami głowy, wymiotami, światłowstrętem, oczopląsem, niekiedy widzeniem podwójnym, niedosłuchem, spadkiem ciśnienia krwi, drżeniem zamiarowym, niedowładami wiotkimi, zaburzeniem świadomości, niekiedy jej utratą, sztywnością karku. Zajęcie ośrodkowego układu nerwowego przez wirusa może wywoływać zapalenie rdzenia kręgowego, zapalenie opon mózgowo-rdzeniowych lub zapalenie mózgu i opon mózgowo-rdzeniowych. Jakie rodzaje szczepionek przeciw kleszczowemu zapaleniu mózgu są dostępne w Polsce? Obecnie w Polsce są dostępne 2 szczepionki o podobnym składzie. Obie szczepionki zawierają wirusa KZM odmiany centralnoeuropejskiej i są podobne pod względem indukowania odporności przeciw odkleszczowemu zapaleniu mózgu. Szczepionki te są inaktywowane (zabite) i można je stosować nawet w stanach upośledzenia odporności. Ponieważ nie przeprowadzono badań oceniających jednoczesne podawanie szczepionek przeciw kleszczowemu zapaleniu mózgu z innymi szczepionkami, dlatego należy je podawać osobno. Dlaczego warto się szczepić przeciw kleszczowemu zapaleniu mózgu? Szczepienie jest najskuteczniejszym sposobem zapobiegania zachorowaniu na kleszczowe zapalenie mózgu. Zachorowaniu możemy dodatkowo zapobiec poprzez unikanie ekspozycji na kleszcze poprzez stosowanie odpowiedniej odzieży, środków odstraszających kleszcze (tzw. repelentów), wczesne rozpoznanie obecności kleszczy i ich usunięcie z powierzchni skóry oraz gotowanie lub pasteryzację mleka. Nie znamy skutecznych leków. Terapia kleszczowego zapalenia mózgu polega na podawaniu leków przeciwbólowych i przeciwzapalnych które łagodzą objawy choroby. Szczepionka przeciwko kleszczowemu zapaleniu mózgu w Programie Szczepień Ochronnych W Polsce szczepienia przeciwko kleszczowemu zapaleniu mózgu są zalecane (niefinansowane z budżetu Ministra Zdrowia). osobom przebywającym na terenach o nasilonym występowaniu tej choroby, w szczególności: ludziom zatrudnionym przy eksploatacji lasu, stacjonującemu wojsku, funkcjonariuszom straży pożarnej i granicznej, rolnikom, młodzieży odbywającej staże i praktyki zawodowe, osobom szczególnie często podejmującym aktywność fizyczną poza pomieszczeniami (np. biegacze, spacerowicze, grzybiarze, właściciele psów, myśliwi, rodziny z małymi dziećmi, innym osobom podejmującym aktywność fizyczną na świeżym powietrzu, w szczególności turystom i uczestnikom obozów i kolonii. Źrółdło: Zapalenie opon mózgowych to choroba, którą wywołuje infekcja wirusowa, a jej skutkiem jest powstanie stanu zapalnego w tkankach opon mózgowo-rdzeniowych. Choroba ta objawia się na różne sposoby, jej przebieg zależny jest też od wieku i ogólnego stanu zdrowia chorego.

32-letnia lekarka z Meksyku trafiła na oddział intensywnej terapii z podejrzeniem zapalenia mózgu i rdzenia kręgowego pół godziny po tym, jak otrzymała szczepionkę przeciwko Covid-19 firm Pfizer i BioNTech - poinformowało meksykańskie ministerstwo zdrowia. Szczepienia w Meksyku trwają od 24 grudnia 2020. Szczepionka na koronawirusa jest podawana w Meksyku od 24 grudnia 2020 roku. Jak poinformował tamtejszy resort zdrowia, 32-letnia lekarka trafiła na oddział intensywnej terapii z podejrzeniem zapalenia mózgu i rdzenia kręgowego pół godziny po tym, jak otrzymała szczepionkę przeciwko Covid-19 firm Pfizer i BioNTech. Do zdarzenia doszło w stanie Nuevo Leon na północy piątkowego oświadczenia resortu zdrowia, lekarka dostała konwulsji, miała trudności z oddychaniem, na jej ciele stwierdzono wysypkę. Stan kobiety oceniany jest jako diagnozą jest zapalenie mózgu i rdzenia kręgowego. Kobieta miała w przeszłości reakcje alergiczne na antybiotyki - sulfametoksazol i trimetoprim. Ministerstwo zdrowia podało, że trwają badania przyczyny choroby 32-latki. Resort dodał, że podczas badań klinicznych nad szczepionką nie wykazano dotąd ani jednego przypadku zapalenia mózgu i rdzenia kręgowego w wyniku szczepienia. Zobacz także Bilans ub. doby pandemii Covid-19 w Meksyku to 11 091 nowych zakażonych i 700 zmarłych - poinformowało w piątek ministerstwo zdrowia tego kraju. Łączna liczba zakażonych wzrosła do 1 437 185 a zgonów do 126 507. Zobacz także Meksyk, który zmaga się z kryzysem gospodarczym w szczycie pandemii koronawirusa, jako pierwszy kraj Ameryki Łacińskiej otrzymał szczepionkę na Covid-19 firm Pfizer i BioNTech, ale zamówił ją też w innych koncernach PAP

Jeśli chodzi o żółtą gorączkę, trzeba też pamiętać, żeby zaszczepić się na minimum 10 dni przed wylotem, gdyż certyfikat uzyskuje ważność dopiero 10. dnia po szczepieniu. Jeśli zaszczepimy się na dzień przed wylotem, może się okazać, że nie zostaniemy wpuszczeni do kraju przeznaczenia.
Fot: Andrew Brookes / Japońskie zapalenie mózgu nie daje możliwości leczenia przyczynowego. Zastosowanie ma wyłącznie leczenie objawowe. Jednakże większość przypadków zachorowania przebiega bezobjawowo. Przeciwko japońskiemu zapaleniu mózgu opracowana została skuteczna szczepionka. Pierwszy przypadek japońskiego zapalenia mózgu wykryto w 1871 roku w Japonii. Uważa się je za najczęstsze wirusowe zapalenie mózgu w obszarze Dalekiego Wschodu, czyli części wschodniej Azji ciągnącej się wzdłuż wybrzeży Pacyfiku. Zapobiegawczo już u dzieci można stosować szczepionkę, a cena jednej dawki wynosi około 400 zł. Ochronę uzyskuje się po tygodniu od zaszczepienia pierwotnym schematem. Co to jest japońskie zapalenie mózgu? Japońskie zapalenie mózgu (ang. Japanese encephalitis, JE) to zakaźna choroba wywołana przez arbowirusy z grupy Flaviviridae, do której należy także wirus Denga, kleszczowego zapalenia mózgu i Gorączki Zachodniego Nilu. Gospodarzami wirusa są ptaki, gady, nietoperze, a nawet zwierzęta domowe. Przenoszony jest przez ukłucia komarów. Okres inkubacji szacowany jest na 6–16 dni. Nie jest możliwe zarażenie się od innego człowieka. Na czym opiera się rozpoznanie japońskiego zapalenia mózgu? W rozpoznaniu choroby zastosowanie znajdują zwłaszcza metody serologiczne i obrazowanie metodą rezonansu magnetycznego głowy. Na skanach chorych na japońskie zapalenie mózgu stwierdza się obustronne zajęcie pnia mózgu i wzgórza. Przeprowadza się izolację wirusa z krwi i płynu mózgowo-rdzeniowego. Oznacza się poziom swoistych przeciwciał klasy IgM i IgG. Badanie krwi może ujawnić podwyższone parametry stanu zapalnego, przede wszystkim wzrost liczby białych krwinek, czyli leukocytozę. Zobacz nasz film i dowiedz się wszystkiego o budowie i funkcjach mózgu Zobacz film: Skąd się bierze udar mózgu? Źródło: 36,6. Występowanie japońskiego zapalenia mózgu Każdego roku odnotowuje się 30000–50000 nowych zachorowań. Obserwuje się występowanie epidemii japońskiego zapalenia mózgu na terenie Kambodży, Indii, Nepalu, Birmy, Wietnamu i Malezji. Krajami, w których występuje choroba, są także Tajlandia, Japonia, Chiny, Filipiny, Korea, Sri Lanka, Laos i Australia. Objawy japońskiego zapalenia mózgu W większości przypadków japońskie zapalenie mózgu przebiega bezobjawowo lub występują dolegliwości grypopodobne, zwłaszcza uczucie osłabienia i rozbicia, gorączka, która utrzymuje się przez około 10 dni, ból i zawroty głowy oraz dreszcze. Jednakże zdarzają się także przypadki śmiertelne. Szacuje się, że u około 1% chorych rozwija się najcięższa postać choroby z zajęciem ośrodkowego układu nerwowego. Objawy japońskiego zapalenia mózgu są niecharakterystyczne. Pojawiają się dolegliwości ze strony przewodu pokarmowego, takie jak wymioty, nudności, biegunka i bóle brzucha, objawy dyzuryczne, takie jak bolesne oddawanie moczu, uczucie pieczenia w cewce moczowej (tzw. stranguria) i częste lub stałe parcie do oddawania moczu (tzw. pollakisuria), a także zaburzenia świadomości i zachowania, paraliż oraz zapalenie mózgu. Jakie mogą być powikłania japońskiego zapalenia mózgu? Powikłaniami japońskiego zapalenia mózgu mogą być ataksja, czyli niezborność ruchów (zaburzenia koordynacji ruchowej ciała), osłabienie siły mięśniowej, zaburzenia psychiatryczne i otępienie (znaczne obniżenie sprawności umysłowej). Zakażenie na początku ciąży może skutkować poronieniem. Może się rozwinąć parkinsonizm objawiający się drżeniem o charakterze spoczynkowym, monotonną mową, trudnościami w utrzymaniu prawidłowej postawy ciała, bradykinezją (spowolnieniem ruchów), wzmożonym napięciem mięśniowym, zubożeniem ruchów i hipomimią (zmniejszoną mimiką twarzy). Japońskie zapalenie mózgu – profilaktyka i leczenie Leczenie japońskiego zapalenia mózgu jest objawowe. Opiera się głównie na farmakoterapii z użyciem środków przeciwzapalnych i przeciwgorączkowych. Zakażeniom skutecznie zapobiega się dzięki unikaniu narażenia na ukąszenia komarów. Dlatego warto zamontować moskitiery w oknach i drzwiach, zakładać odzież zasłaniającą możliwie największą powierzchnię ciała i stosować repelenty, czyli środki odstraszające komary. Zapobiegawczo wobec japońskiego zapalenia mózgu stosowana jest szczepionka. Zarejestrowaną do użycia w krajach Unii Europejskiej jest szczepionka IXIARO. Pozwala na wytworzenie czynnej odpowiedzi immunologicznej przeciwko japońskiemu zapaleniu mózgu u osób dorosłych, młodzieży, dzieci i niemowląt w wieku od 2 miesięcy. Szczepionka jest inaktywowana, co oznacza, że zawiera zabity wirus japońskiego zapalenia mózgu. Podaje się ją domięśniowo, w mięsień naramienny, a w przypadku niemowląt wstrzyknięcie można wykonać w przednio-boczną część uda. Dawkowanie szczepionki wygląda następująco: osoby powyżej 18 lat – pierwotna seria składa się z dwóch dawek 0,5 ml podanych w schemacie 0–28 dni lub schemacie przyspieszonym 0–7 dni; dawkę przypominającą 0,5 ml podaje się po upływie 12–24 miesięcy od szczepienia pierwotnego; osoby w wieku 3–18 lat – pierwotna seria składa się z dwóch dawek 0,5 ml podanych w schemacie 0–28 dni; dawkę przypominającą 0,5 ml podaje się po upływie 12–24 miesięcy od szczepienia pierwotnego; dzieci w wieku 2 miesiące – 3 lata – pierwotna seria składa się z dwóch dawek 0,25 ml podanych w schemacie 0–28 dni; dzieciom powyżej 14 miesięcy podaje się dawkę przypominającą 0,25 ml po upływie 12–24 miesięcy od szczepienia pierwotnego. Jakie mogą być skutki uboczne szczepionki na japońskie zapalenie mózgu? Skutki uboczne szczepionki na japońskie zapalenie mózgu mogą obejmować ból głowy i mięśni, tkliwość, świąd i zaczerwienienie miejsca wstrzyknięcia, zmęczenie, gorączkę, drażliwość i nudności. Dolegliwości te ustępują zazwyczaj w ciągu kilku dni od zaszczepienia. Sporadycznie pojawiają się: duszność, kołatanie serca, zaburzenia smaku, parestezje, wymioty, dreszcze i biegunka. Bibliografia: 1. Kozubski W., Liberski Choroby układu nerwowego, Warszawa, PZWL, 2004. 2. Misra U., Kalita J., Overview: Japanese encephalitis, “Progress in Neurobiology”, 2010, 91(2), s. 108-120. Jak zbudowany jest układ nerwowy? Odpowiedź znajdziesz w naszym filmie Zobacz film: Budowa i funkcje układu nerwowego. Źródło: 36,6.
Przykładowo – powikłanie odry w postaci zapalenia mózgu i zapalenia rdzenia kręgowego występuje u 1 na 1000 chorujących pacjentów. Ryzyko zapalenia mózgu po szczepieniu przeciwko odrze (MMR) jest około 1000 razy rzadsze (występuje u 1 na milion pacjentów). W jaki sposób można zmniejszyć częstość powikłań poszczepiennych? Bądź zawsze na bieżąco z Serwisem Zdrowie! Zapisz się na nasze powiadomienia, a nie ominie Cię nic, co ważne i intrygujące w tematyce zdrowia. Justyna Wojteczek redaktor naczelna Zapisz się na newsletter 15:12 Aktualizacja: 18:45 NASZ BLOG Chorowanie nigdy nie jest przyjemne (chyba, że ktoś cierpi na zespół Muenchausena i czerpie z leczenia perwersyjną przyjemność). Pandemia diagnozowanie i leczenie jakiejkolwiek choroby dodatkowo komplikuje i proces ten może przypominać jedną z wyczynowych dyscyplin sportowych (na przykład bieg z przeszkodami, bywa, że ustawionymi bez planu). Nabiera więc jeszcze większego znaczenia wszystko, co pozwala nam obecnie uniknąć choroby. Rys. Krzysztof "Rosa" Rosiecki Nie tylko borykać się może teraz pacjent z chorobą, ale i lękiem przed COVID-19, a także lękiem bliskich przed jego chorobą oraz COVID-19. Niestety, można się spodziewać różnych ograniczeń w dostępie do służby zdrowia, a i samo chorowanie przebiega trochę inaczej (trzeba się na przykład liczyć z brakiem możliwości odwiedzin w szpitalu). Reasumując: nigdy nie jest dobrze chorować, ale w czasie pandemii – szczególnie źle. Tym samym rozsądnie myślący człowiek postara się zrobić wszystko, by być w dobrej kondycji i nie zachorować. Ułatwią mu ten cel pandemiczne regulacje: częste mycie rąk i zachowywanie dystansu od innych ludzi. Zawsze aktualne są ogólne zalecenia, czyli prawidłowa dieta i odpowiednia dawka ruchu. To jednak we współczesnych czasach nie wyczerpuje dostępnych środków na zmniejszenie ryzyka choroby. Jest jeszcze jedno działanie, które ma bardzo wysoką skuteczność, a na dodatek działa niemal błyskawicznie: szczepienia. I nie chodzi o ochronę tylko przed chorobą wywoływaną przez dany patogen, ale i jej powikłaniami, często o wiele groźniejszymi niż sama choroba podstawowa. To mało znany opinii publicznej fenomen związany ze szczepieniami. I tak na przykład, prawdopodobnie nie ma w Polsce dorosłej osoby, która nie zetknęła się z wirusem ospy wietrznej i półpaśca (VZV). Starsze pokolenia ospę wietrzną prawdopodobnie przechorowały. I o ile dwa razy na ospę wietrzną nie zachorujemy, to wirus zostaje z nami (a raczej w nas) na zawsze, w dorosłym wieku u wielu wywołując półpasiec. Na podstawie wielu badań epidemiologicznych na całym świecie oszacowano, że jedna na trzy osoby, które chorowały na ospę wietrzną, zachoruje w późniejszym czasie na półpasiec. Niestety, choć ta choroba, zwłaszcza w u dorosłych, do łagodnych nie należy, to na niej nie koniec, jeśli nosimy w sobie VZV, a starsze pokolenia niemal na pewno są jego nosicielami. Wirus ten wywołać może u osób starszych zapalenie mózgu o wirusowej etiologii. To wciąż nie wszystko. Wykazano bowiem związek między chorowaniem na półpasiec a… udarem mózgu. To między innymi dlatego kilka krajów wprowadza szczepienia populacji osób starszych przeciwko ospie wietrznej i półpaścowi, a jest i specjalna szczepionka dedykowana tej właśnie grupie wiekowej. Tegoroczna praca zespołu naukowców z amerykańskich Centers for Disease Control and Prevention (CDC) sugeruje, że tzw. „żywa” szczepionka przeciwko półpaścowi , oprócz ochrony przed półpaścem, może także zmniejszyć ryzyko wystąpienia udaru mózgu u osób starszych. Wcześniej znaczące zmniejszenie liczby udarów w dorosłej populacji zaszczepionej przeciwko półpaścowi i ospie wietrznej w porównaniu z grupą niezaszczepioną zaobserwowano w kilku innych badaniach, nie tylko w USA, ale i na przykład w Kanadzie. Z kolei szczepionka przeciwko grypie pośrednio chroni przed… zawałem serca i niewydolnością tego narządu. Jeszcze w latach 40. minionego wieku lekarze zauważyli wzrost liczby pacjentów z zawałem serca w czasie wzrostu zachorowań na grypę. Współczesnych naukowców to nie dziwi. W slangu medycznym określa się, że wirus grypy „jest tropowy” do układu krążenia, co oznacza, że proces zapalny w różnych infekcjach może niejako przenosić się do jakiejś innej struktury w organizmie, np. do układu nerwowego czy układu krążenia i w razie niesprzyjających warunków siać tam spustoszenie. Prof. Artur Mamcarz w rozmowie z Serwisem Zdrowie przypominał, że ludzie, którzy zaszczepili się przeciwko grypie, mają aż 5-6 razy niższe ryzyko hospitalizacji z powodu niewydolności serca, niż niezaszczepieni! - Nigdy nie wiemy, czy wirus, który nas zaatakował, nie będzie również osłabiał naszych naczyń i serca. Wiemy natomiast, że takie wirusy są. W razie infekcji – na przykład grypy – możemy mieć mały odczyn zapalny mięśnia sercowego, o czym najczęściej nawet nie wiemy, bo organizm sam sobie z tym problemem radzi. Jeśli jednak w trakcie tego samoleczenia serca ktoś będzie je przeciążał nadmiernym w tej sytuacji wysiłkiem, to wirus będzie miał z tego powodu tylko radość – łatwiej mu będzie wygrać ze swoim gospodarzem i spowodować poważny problem – ostrzegał prof. Mamcarz. Czas skończyć z myśleniem, że szczepienia są tylko dla dzieci i osób wybierających się w odległe rejony świata. Lepiej porozmawiać ze swoim lekarzem, jakie szczepienia warto wykonać po raz pierwszy albo powtórzyć w wieku dorosłym, pamiętając, że nie chodzi tylko o najbardziej nagłośnione szczepienie przeciwko grypie. Justyna Wojteczek, Źródła: Medycyna Praktyczna: „Wirus ospy wietrznej i półpaśca jako przyczyna zapalenia mózgu”„Czy szczepionka przeciwko półpaścowi zmniejsza ryzyko wystąpienia udaru mózgu?” Justyna Wojteczek Dziennikarka i publicystka od wielu lat zajmująca się przede wszystkim tematyką zdrowia, medycyny i systemu opieki zdrowotnej, obecnie kierująca Serwisem Zdrowia. Rzetelności wymaganej w dziennikarskim fachu uczyła się w Polskiej Agencji Prasowej. Pierwsza redaktor naczelna dwutygodnika dla lekarzy Medical Tribune oraz jego współtwórczyni, pracowała też w Gazecie Prawnej, Medycynie Praktycznej, wydawnictwie Termedia. Przez rok pełniła też funkcję rzeczniczki prasowej Lotniczego Pogotowia Ratunkowego. Autorka książki „Wiesław Jędrzejczak. Pozytywista do szpiku kości”, wydanej nakładem wydawnictwa Studio Emka. Uzależniona od czytania książek, wypadów do lasu i podróży, wielbicielka Hiszpanii. Copyright Wszelkie materiały PAP (w szczególności depesze, zdjęcia, grafiki, pliki video) zamieszczone w portalu "Serwis Zdrowie" chronione są przepisami ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych oraz ustawy z dnia 27 lipca 2001 r. o ochronie baz danych. Zasady korzystania z treści publikowanych w Serwisie Zdrowie: 1. Z zastrzeżeniem postanowień pkt. 3 poniżej, korzystanie z materiałów udostępnianych w Serwisie jest bezpłatne – zarówno w zakresie dostępu, jak również kopiowania i dalszego wykorzystywania – przy czym Właściciel i Wydawca mogą udostępniać w Serwisie również odpłatne usługi, które zostaną odpowiednio oznaczone, a dostęp do nich będzie odbywał się na zasadach ustalonych w odrębnych regulaminach. 2. Zamieszczone w Serwisie treści (teksty, zdjęcia, filmy, grafiki) można wykorzystywać bezpłatnie na dowolnym polu eksploatacji (z zastrzeżeniem opisanym w punkcie 3 poniżej) pod następującymi warunkami: a) Wymagana jest rejestracja w serwisie; b) Wymagane jest każdorazowe powołanie się na źródło w postaci podpisu: „źródło: c) Wszystkie teksty można wykorzystywać zarówno w całości, jak i w części, także dokonując ich modyfikacji lub łącząc z innymi treściami, jednakże wyłącznie pod warunkiem zachowania zasadniczej treści merytorycznej oryginalnego tekstu; d) Zdjęcia i grafiki ilustracyjne oznaczone logiem i/lub marką Wydawcy („PAP” lub można wykorzystywać wyłącznie w oryginale – tj. bez prawa do ich jakiejkolwiek modyfikacji – oraz pod warunkiem opublikowania ich razem z tekstem, przy którym zostały umieszczone na Serwisie Zdrowie i pod jednoczesnym warunkiem wykorzystania minimum 50% objętości (liczby znaków) danego tekstu; e) Infografiki oznaczone logiem i/lub marką Wydawcy („PAP” lub można wykorzystywać wyłącznie w oryginale, bez prawa do ich modyfikacji; f) Filmy oznaczone logiem i/lub marką Wydawcy („PAP” lub można embedować wykorzystując kod podany na portalu Serwis Zdrowie, albo bezpłatnie pobierać z platformy wideo PAP ( znajdującej się pod adresem (wymagana rejestracja) – bez prawa do ich modyfikacji; 2a. Niektóre zdjęcia, filmy lub grafiki (jeżeli są oznaczone inaczej niż logiem „PAP” lub adresem publikowane w serwisie mogą być własnością innych podmiotów niż Właściciel, wówczas do ich wykorzystania jest niezbędna zgoda Wydawcy, uzyskiwana pod adresem zdrowie@ 3. Zamieszczone w Serwisie treści można wykorzystywać wyłącznie w zakresie użytku informacyjnego. Korzystanie z nich w innych celach, w szczególności marketingowych, reklamowych czy promocyjnych wymaga osobnej, pisemnej zgody Właściciela. Id materiału: 1806 TAGI: Najnowsze Być zdrowym Nie dbasz o zęby... jak młody Polak Jeden na 10 mieszkańców Polski w wieku 18-40 lat nie używa pasty do zębów – pokazują najnowsze badania na temat zwyczajów odnośnie higieny jamy ustnej. Ci, którzy pasty używają, dobierają przypadkową, kupują pod wpływem reklamy czy promocji. Być zdrowym COVID-19. Jakie perspektywy na skuteczne leki? Stosowane obecnie leki na COVID-19 ratują chorych, ale mają swoje ograniczenia. Nic dziwnego, że prowadzone są liczne badania kliniczne, by zwiększyć możliwości leczenia nowej choroby. Testowane są nowe substancje, ale i stare leki - w różnych sposobach dawkowania i kombinacjach. Są powody do optymizmu. Być zdrowym Czym jest obturacyjny bezdech senny i jak sobie z nim radzić? Częstym powodem bezsenności jest bezdech senny, który objawia się głośnym chrapaniem. Ludzie przeważnie bagatelizują tę dolegliwość mimo tego, iż jest bardzo niebezpieczna dla zdrowia i życia człowieka. Czym jest obturacyjny bezdech senny i jak przebiega leczenie? Być zdrowym Witamina D nie działa? Badania sugerują, że ludzie powinni zaprzestać przyjmowania suplementów witaminy D w celu profilaktyki poważnych chorób czy wydłużenia życia – taki werdykt stawiają w najnowszym wstępniaku redaktorzy New England Journal of Medicine - Endocrinology, jednego z najbardziej prestiżowych czasopism medycznych. Być zdrowym Groźna choroba, o której wie kilka procent chorych… do czasu Wątroba jest pozbawiona czuciowych komórek nerwowych i ma zdumiewające wręcz możliwości regeneracji. M. in. dlatego jej choroby zwykle rozwijają się powoli i praktycznie bez objawów. Warto zatem zrobić prosty test z krwi, by sprawdzić, czy nie niszczą wątroby wirusy zapalenia wątroby. Skierowanie na test może dać lekarz POZ. Rotawirusy i choroby układu pokarmowego. Grypa – wciąż aktualny problem. Dzięki programom masowych szczepień udało się całkowicie wyeliminować lub znacząco ograniczyć przypadki wielu chorób zakaźnych. Polio, błonica, ospa prawdziwa to przykłady chorób, których nie udałoby się zahamować, gdyby nie szczepienia.

Osoby z problemami kardiologicznymi powinny przemyśleć to, jaką szczepionkę przeciw COVID-19 wybrać. Mufid Majnun/ mięśnia sercowego stanowi jedno z powikłań po szczepieniu przeciwko COVID-19. Jest to bardzo groźny dla zdrowia stan zapalny. Wyjaśniamy, jak często występuje zapalenie mięśnia sercowego po szczepieniu na COVID-19 i jaki ma mięśnia sercowego (ZMS, ang. myocarditis) to bardzo groźny dla zdrowia stan zapalny, który może upośledzać pracę serca, powodując zaburzenia rytmu serca, kołatanie, a nawet niewydolność serca. ZMS często występuje podczas infekcji wirusowej, ale według badań opublikowanych w piśmie „Circulation” może go wywołać również szczepienie przeciwko COVID-19 preparatem mRNA (Pfizer lub Moderna).Zobacz także:Przyczyny i objawy zapalenia mięśnia sercowegoSkutki uboczne szczepienia przeciw COVID-19 u dzieci. Jakie występują najczęściej?Zapalenie mięśnia sercowego po szczepionkach mRNA u młodych mężczyznNaukowcy postanowili przyjrzeć się przypadkom zapalenia mięśnia sercowego u młodych osób poniżej 21. roku życia. Zebrali oni dane z 26 ośrodków pediatrycznych w USA i Kanadzie. Przeanalizowali 139 przypadków młodych osób w wieku 12-20 lat, u których w ciągu 1 miesiąca po szczepieniu przeciw COVID-19 wystąpiło zapalenie mięśnia sercowego. Większość uczestników badania stanowili nastolatkowie płci męskiej w średnim wieku 15,8 98 proc. wszystkich badanych przypadków zapalenia mięśnia sercowego nastąpiło po podaniu szczepionki mRNA, a 91 proc. po przyjęciu drugiej dawki szczepionki. Najczęstszymi objawami, na które skarżyli się pacjenci, były: ból w klatce piersiowej, gorączka i mięśnia sercowego u tych osób zostało potwierdzone za pomocą rezonansu magnetycznego. Objawy pojawiły się średnio 2 dni po zaszczepieniu. Większość pacjentów z ZMS przebywała w szpitalu przez 2-3 dni, a przebieg ich choroby był łagodny. Około 20 proc. badanych trafiło na oddział intensywnej terapii, ale żadna osoba nie zmarła. U podobnego odsetka pacjetnów krótkotrwale została osłabiona funkcja lewej komory serca. Jednak później nastąpiło całkowite przywrócenie sprawności tego mięśnia sercowego po szczepieniu ma łagodny przebiegWedług autora badania, prof. Dongngan T. Truonga, zapalenie mięśnia sercowego po przyjęciu szczepionki na COVID-19 występujące u osób w wieku poniżej 21 lat, ma łagodny przebieg i szybko podkreślają także, że w analizie wzięto pod uwagę tylko osoby zgłaszające się do szpitala, co sugeruje, że miały one silniejsze objawy niż te, które mogły przejść ZMS łagodniej lub bezobjawowo. Naukowcy nadal nie wiedzą, jakie będą długoterminowe skutki wystąpienia zapalenia mięśnia sercowego po szczepieniu przeciw COVID-19. Potrzebne są dalsze obserwacje i analizy oraz trzeba wyznaczyć czynniki ryzyka i mechanizmów powstawania tego rzadkiego, ale bardzo groźnego dla zdrowia i życia powikłania poszczepiennego. Szczególnie, że schorzenie to występuje głównie u młodzieży i młodych dorosłych, a szczepionki dostępne są już także dla zgłaszania siebie lub dziecka na szczepienie należy więc pamiętać, aby poinformować lekarza kwalifikującego do szczepienia przeciwko COVID-19 o wszelkich występujących lub przebytych schorzeniach kardiologicznych. W przypadku przeciwwskazań do przyjęcia szczepionki mRNA należy wybrać szczepionkę wektorową (AstraZeneca lub Johnson&Johnson), ponieważ korzyści ze szczepienia nadal przewyższają ryzyko wystąpienia skutków ubocznych i chronią przed ciężkim przebiegiem ofertyMateriały promocyjne partnera

Do poważnych powikłań neurologicznych należą: niedokrwienny udar mózgu (6,2 proc.), krwotok wewnątrzczaszkowy (3,72 proc.), zapalenie mózgu (0,47 proc.). Badacze zanotowali też rzadkie przypadki ostrego rozsianego zapalenie mózgu i rdzenia oraz przypominającego udar zespołu odwracalnej tylnej encefalopatii.
51-letni pacjent otrzymał pierwszą dawkę szczepionki przeciwko zapaleniu mózgu przenoszonemu przez kleszcze (w prawe ramię). Po kilku dniach w okolicy wkłucia zaobserwowano podskórne zgrubienie/guzek. Czy może to być efekt szczepienia i czy należy to zgłosić jako niepożądany odczyn poszczepienny (NOP)? Czy należy stosować jakieś leczenie miejscowe? Guzki podskórne to jedna z postaci miejscowych odczynów poszczepiennych, zazwyczaj obserwowana u dzieci. Ich powstanie może wynikać z nieprawidłowej techniki szczepienia (np. szczepienie podskórne zamiast domięśniowego, podane pod złym kątem, zbyt krótką igłą itp.), miejscowego podrażnienia oraz reakcji alergicznych i immunologicznych, w tym alergii kontaktowej na glin. W niektórych przypadkach etiopatogeneza guzków pozostaje niejasna. Wyczuwalny pod skórą guzek (zazwyczaj pojedynczy) zwykle powstaje w ciągu kilku dni po szczepieniu, bezpośrednio w miejscu wstrzyknięcia lub w jego bliskim sąsiedztwie. Towarzyszący mu obrzęk i zaczerwienienie (o ile w ogóle są obecne) najczęściej ustępują w ciągu kilku dni, natomiast wyczuwalne guzki utrzymują się przez kilka miesięcy (ok. ⅓ przypadków ustępuje w ciągu 6 mies., a ⅔ w ciągu roku). W większości przypadków, po ustąpieniu ewentualnego obrzęku i zaczerwienienia, zmianom nie towarzyszą żadne dodatkowe objawy. Postać kliniczna guzków związanych z silnym świądem oraz zmianami skórnymi (przebarwienia, nadmierne owłosienie nad guzkiem) określana jest jako swędzące ziarniniaki poszczepienne. Pojawiają się one w dłuższym odstępie czasu po szczepieniu (nawet po 3 mies.), utrzymują przez kilka lat i ulegają okresowemu nasileniu w czasie infekcji. U większości pacjentów z takim rozpoznaniem stwierdzono alergię kontaktową na glin. Ogólnie, większość opisywanych w piśmiennictwie guzków poszczepiennych ma związek z przyjęciem szczepionki zawierającej sole glinu. Najprawdopodobniej to właśnie one są odpowiedzialne za rozwój reakcji miejscowej, choć może się ona pojawić także po szczepionkach niezawierających tego adiuwantu. Rolą glinu, jako adiuwantu, jest stymulowanie odpowiedzi immunologicznej, tak aby niewielka ilość antygenów zawartych w szczepionce była wystarczająca dla wytworzenia satysfakcjonującej reakcji i pamięci immunologicznej. Ilość glinu zawartego w szczepionkach jest bezpieczna dla organizmu (p. Glin w szczepionkach – jak odpowiedzieć na obawy rodziców? – przyp. red.). Opisywane w piśmiennictwie podejście diagnostyczne i terapeutyczne do guzków po szczepieniu istotnie zależy od obecności dolegliwości towarzyszących, jednak w większości przypadków wystarczy obserwacja zmiany. W razie towarzyszących dolegliwości (takich jak świąd, utrzymujący się ból) lub niejasnego związku przyczynowego z przebytym szczepieniem (np. guzek, który powstał w miejscu wstrzyknięcia w dużym odstępie czasu od szczepienia; guzek, który powstał niedługo po szczepieniu, ale w miejscu oddalonym od miejsca wstrzyknięcia; owrzodzenie nad guzkiem; powstawanie przetok; stopniowo zwiększająca się średnica zmiany; powiększenie okolicznych węzłów chłonnych; towarzyszące objawy ogólne po upływie >3 dni od szczepienia) należy poprowadzić odpowiednią diagnostykę (np. alergologiczną, dermatologiczną, obrazową, mikrobiologiczną lub histopatologiczną). W większości przypadków guzki poszczepienne nie upośledzają istotnie funkcjonowania pacjenta i ustępują samoistnie. Leczenie rozpoczyna się w wyjątkowych sytuacjach, na przykład u pacjentów z towarzyszącymi zmianami skórnymi lub objawami. W przypadku obecności zmian skórnych w okolicy guzka sugeruje się stosowanie miejscowych GKS, a w razie obrzęku, zaczerwienienia i bólu można stosować zimne okłady i paracetamol. W piśmiennictwie opisano pojedyncze przypadki stosowania GKS we wstrzyknięciach. Leczenie chirurgiczne należy zarezerwować dla zmian wymagających weryfikacji histologicznej. Obie dostępne szczepionki przeciwko zapaleniu mózgu przenoszonemu przez kleszcze zawierają wodorotlenek glinu i bardzo prawdopodobne, że obserwowany guzek podskórny, który powstał w ciągu kilku dni po szczepieniu, to właśnie miejscowy odczyn poszczepienny. Niewątpliwie taką zmianę należy zgłosić jako NOP. Z definicji, dla stwierdzenia NOP konieczne jest jedynie wskazanie związku czasowego, a nie przyczynowego z przebytym szczepieniem. W zdecydowanej większości przypadków wystąpienie guzków podskórnych po szczepieniu nie stanowi przeciwwskazania do podania kolejnych dawek szczepionki. Choć guzki mogą powstać ponownie, korzyści ze szczepienia przewyższają ryzyko związane z odczynem miejscowym. Jednocześnie należy mieć na uwadze, że większość danych na ten temat opiera się na obserwacjach u dzieci (p. Guzek podskórny w miejscu podania szczepionki - przyp. red.). Przebieg oraz diagnostyka różnicowa zmian skórnych i podskórnych u dorosłych wymaga zachowania większej ostrożności i czujności onkologicznej. Piśmiennictwo: 1. Silock R., Crawford Perrett Subcutaneous nodules: an important adverse event following immunization. Expert Rev. Vaccines, 2019; 18: 405–410 2. Silcock R., Crawford Selvaraj G. i wsp.: Subcutaneous nodules following immunization in children; in Victoria, Australia from 2007 to 2016. Vaccine, 2020; 38: 3169–3177 3. Bergfors E., Hermansson G., Nyström Kronander U. i wsp.: How common are long-lasting, intensely itching vaccination granulomas and contact allergy to aluminium induced by currently used pediatric vaccines? A prospective cohort study. Eur. J. Pediatr., 2014; 173: 1297–307 4. Charakterystyka Produktu Leczniczego: FSME-immun C; Encepur Adults
Zapalenie mózgu, drgawki niegorączkowe, utrata przytomności, niedowłady kończyn Tak 2 45 Kobieta 4 Udar niedokrwienny mózgu Tak 1 17 Kobieta 1 Utrata przytomności z bezdechem, drgawki niegorączkowe (pierwszy epizod) Tak 2 32 Mężczyzna 0 Limfocytarne zapalenie opon mózgowo-rdzeniowych i mózgu, napad padaczkowy Tak
Osoby wybierające się w podróż do popularnej wśród polskich turystów Azji Południowo-Wschodniej powinny mieć świadomość występowania na tym obszarze choroby wirusowej japońskie zapalenie mózgu. Na szczęście na to schorzenie istnieje dostępna w Polsce szczepionka. Japońskie zapalenie mózgu to choroba wywoływana przez arbowirusy z grupy Flaviviridae. Naturalny rezerwuar tego wirusa stanowią ptaki żyjące na terenach podmokłych i trzoda chlewna. Wirus japońskiego zapalenia mózgu przenoszony jest przez komary z rodzaju Culex i Aedes, po ukąszeniu których może przedostać się do organizmu człowieka i wywołać objawy chorobowe. Japońskie zapalenie mózgu – gdzie występuje? Japońskie zapalenie mózgu występuje w krajach południowo-wschodniej Azji ( Japonii, Korei Północnej i Południowej, Chinach, Tajlandii, Wietnamie i Indiach), a także w północno-wschodniej Australii i Papui-Nowej Gwinei. Największe ryzyko zachorowania dotyczy osób przebywających na obszarach wiejskich, będących naturalnym siedliskiem ptactwa wodnego i stwarzających sprzyjające warunki do namnażania komarów przenoszących japońskie zapalenie mózgu. Szczepionka na japońskie zapalenie mózgu Szczepionka na japońskie zapalenie mózgu jest najskuteczniejszym sposobem zapobiegania zachorowaniu. Szczepienie należy rozważyć u osób planujących wyjazd w rejony występowania choroby. Szczepionka dostępna w Polsce zawiera inaktywowane (zabite) wirusy. Przeznaczona jest dla dzieci powyżej 2. miesiąca życia oraz dorosłych (u dzieci do 3. roku życia stosuje się niższe dawki). Schemat podstawowy obejmuje podanie dwóch dawek w odstępie 4 tygodni. Dzieciom powyżej 14. roku życia oraz dorosłym można podać dawkę przypominającą po upływie roku od szczepienia podstawowego, jeśli prawdopodobne jest ponowne narażenie na wirusa. U dorosłych możliwe jest wdrożenie schematu przyspieszonego (podanie dwóch dawek w odstępie 7 dni), kiedy konieczne jest uzyskanie szybkiego uodpornienia. Skutki uboczne szczepionki na japońskie zapalenie mózgu występują zazwyczaj w ciągu pierwszych trzech dni od wakcynacji, z reguły mają łagodne nasilenie i ustępują samoistnie. Najczęściej zgłaszanymi powikłaniami po szczepionce na japońskie zapalenie mózgu są: bóle głowy, ból mięśni, ból, tkliwość i zaczerwienienie w miejscu wstrzyknięcia, gorączka, objawy grypopodobne, zmęczenie, drażliwość, nudności, wymioty, biegunka. Szczepienie można wykonać w placówkach specjalizujących się w szczepieniach podróżnych. Aktualnie szczepionka na japońskie zapalenie mózgu kosztuje ok. 400 zł (dane z drugiego kwartału 2022 r.). Cena ta może się różnić w zależności od miejsca zakupu. Niezależnie od szczepienia, należy pamiętać o innych działaniach profilaktycznych, które obejmują: stosowanie repelentów, noszenie odzieży chroniącej całe ciało przed ugryzieniami komarów, korzystanie z moskitier oraz siatek zabezpieczających na okna i otwory wentylacyjne, unikanie wieczornej i nocnej aktywności na terenach otwartych, kiedy komary przenoszące chorobę są najbardziej aktywne. Polecane dla Ciebie wyrób medyczny, plaster rozgrzewający, ból mięśni, ból stawów zł płyn, roll-on, ukąszenie, świąd, podrażnienie zł olejek eukaliptusowy, olejek miętowy, produkt biobójczy, spray zł żel, ukąszenie, podrażnienie, regeneracja zł Japońskie zapalenie mózgu – objawy Okres wylęgania choroby wynosi od 6 do 16 dni. 99% zachorowań na japońskie zapalenie mózgu ma przebieg łagodny: albo zupełnie bezobjawowy, albo z objawami grypopodobnymi o niewielkim nasileniu, takimi jak: gorączka, bóle mięśniowo-stawowe, bóle głowy, zaburzenia żołądkowo-jelitowe, uczucie rozbicia i ogólnego osłabienia. W tych przypadkach choroba ustępuje samoistnie po kilku dniach. Jedynie u 1% pacjentów rozwija się ciężkie zapalenie mózgu, któremu towarzyszą objawy ze strony ośrodkowego układu nerwowego: nagły ból głowy, wysoka gorączka, zaburzenia świadomości, zaburzenia ruchu i mowy, niedowłady, zaburzenia koncentracji i dezorientacja, drgawki. Ryzyko zgonu w ciężkich przypadkach japońskiego zapalenia mózgu wynosi 25–30%, a u 30–50% chorych pozostają trwałe deficyty neurologiczne oraz zaburzenia psychiczne. Okres rekonwalescencji po przechorowaniu wynosi nawet kilka miesięcy. Światowa Organizacja Zdrowia szacuje, że na objawową postać japońskiego zapalenia mózgu choruje 68 000 osób rocznie (w tym ponad 50 000 dzieci do 15. roku życia), z czego ok. 20 000 umiera. Japońskie zapalenie mózgu – leczenie W przypadku japońskiego zapalenia mózgu nie są znane skuteczne sposoby leczenia przyczynowego, czyli prowadzącego do wyeliminowania czynnika patogennego – arbowirusa. Leczenie japońskiego zapalenia mózgu polega więc jedynie na łagodzeniu uciążliwych dla pacjenta objawów, przede wszystkim poprzez podawanie leków przeciwbólowych i przeciwgorączkowych. W ciężkich przypadkach konieczne może być wdrożenie metod wspomagania oddechu czy łagodzenia drgawek. Obrzęk, towarzyszący zapaleniu mózgu, łagodzi się poprzez dożylne podawanie mannitolu. Przełomem w opracowywaniu nowych terapii japońskiego zapalenia mózgu może okazać się zidentyfikowanie receptora CLEC5A (ang. C-Type Lectin Domain Containing 5A) dla monocytów i makrofagów. W badaniach in vivo wykazano, że wirus japońskiego zapalenia mózgu bezpośrednio z nim oddziałuje i aktywuje makrofagi do wydzielania cytokin prozapalnych i chemokin. U zwierząt pozbawionych genu kodującego CLEC5A ta reakcja immunologiczna była znacząco osłabiona. Zahamowanie aktywności CLEC5A, choć nie zapobiega zakażaniu przez wirusa neuronów i astrocytów, może ograniczyć neurozapalenie indukowane przez mikroglej (wyspecjalizowane makrofagi ośrodkowego układu nerwowego). To właśnie zapalenie mózgu i towarzyszące mu objawy stanowią bezpośrednią przyczynę zgonu pacjentów, a także powstawania trwałych uszczerbków neurologicznych. Odkrycie roli CLEC5A w patogenezie japońskiego zapalenia mózgu może w przyszłości przyczynić się do rozwoju nowych strategii terapeutycznych. Twoje sugestie Dokładamy wszelkich starań, aby podane zdjęcie i opis oferowanych produktów były aktualne, w pełni prawidłowe oraz kompletne. Jeśli widzisz błąd, poinformuj nas o tym. Zgłoś uwagi Polecane artykuły Zawroty głowy – przyczyny, objawy, leczenie Zawroty głowy mogą być spowodowane na przykład zbyt gwałtowną zmianą pozycji czy odwróceniem głowy i wówczas są zjawiskiem fizjologicznym. Czasem jednak mogą być wynikiem poważniejszych dolegliwości. Jakich? Czkawka – przyczyny i leczenie Czkawka (łac. singultus) w większości przypadków bywa zjawiskiem całkowicie fizjologicznym oraz powszechnym. Jednakże uporczywa czkawka, która utrudnia funkcjonowanie, może być objawem chorób układu trawiennego i nerwowego. Z tego względu, mimo pozornie błahego charakteru, nie należy jej lekceważyć, a przy występowaniu innych niepokojących objawów koniecznie należy skonsultować się ze specjalistą. Czym jest czkawka? Co może oznaczać? Jak się jej pozbyć? Odpowiadamy w poniższym artykule. Kolka wątrobowa – przyczyny, objawy, leczenie i domowe sposoby na atak kolki żółciowej Kolka wątrobowa (żółciowa) objawia się jako silny i nagły ból pod prawym łukiem żebrowym, który może trwać nawet kilka godzin. Wynika z zaburzonej pracy pęcherzyka żółciowego. Kto najbardziej jest narażony na kolkę wątrobową i w jaki sposób można złagodzić ból, który jej towarzyszy? Paranoja indukowana (Folie a deux) – na czym polega zaburzenie psychiczne znane z filmu „Joker 2”? Wszystko wskazuje na to, że fabuła powstającego filmu „Joker 2" zbudowana zostanie wokół zaburzenia zwanego paranoją indukowaną (folie a deux). Znajomość objawów i charakterystyki tej przypadłości pozwala przewidzieć, o czym będzie opowiadała kontynuacja kinowego przeboju z 2019 roku. Pęknięty ząb – co robić, jak się leczy? Do najczęstszych przyczyn pęknięć zębów należą wady zgryzu, bruksizm, nagryzienie twardego przedmiotu. Uraz pojawia się także jako powikłanie leczenia kanałowego. Pęknięcie może dotyczyć korony zęba, ale też korzenia. Najczęstsze jest to pęknięcie poprzeczne (wzdłuż). Terapia polegW innych sytuacjach konieczne może być leczenie kanałowe czy nawet usunięcie zęba Ból po prawej stronie brzucha – co może oznaczać? Ból brzucha po prawej stronie to objaw wielu dolegliwości, które mogą dotyczyć zarówno dzieci, jak i dorosłych. W zależności od jego lokalizacji i typu będzie świadczył o różnych problemach. Co może powodować ból po prawej stronie brzucha? Hipertermia (przegrzanie) organizmu – objawy, przyczyny, pierwsza pomoc Fala upałów przetaczająca się nad krajem sprzyja wystąpieniu hipertermii. Do przegrzania organizmu dochodzi na skutek zaburzenia mechanizmów termoregulacji i niemożności oddania wytworzonego przez organizm ciepła. Szczególnie narażone na jego wystąpienie są noworodki i osoby starsze. Jak rozpoznać hipertermię? I jak wygląda pierwsza pomoc w przypadku podejrzenia udaru cieplnego? Świnka (nagminne zapalenie ślinianek przyusznych) to wirusowa choroba zakaźna, której źródłem zakażenia jest chory człowiek. Infekcja przenosi się drogą kropelkową lub poprzez kontakt z przedmiotami skażonymi wydzieliną z gardła chorej osoby. Objawy występują zwykle po 17-18 dniach od infekcji. Udary niedokrwienne u pacjentów hospitalizowanych z powodu COVID-19 są raczej związane z wcześniej istniejącymi czynnikami ryzyka niż samym koronawirusem - informuje pismo „Stroke”. Chociaż dokładne mechanizmy łączące zdarzenia mózgowo-naczyniowe z COVID-19 pozostają obecnie niepewne, niedawno doniesiono, że infekcja wirusowa SARS-CoV-2 powoduje stan zapalny i stan nadkrzepliwości - mogą to być potencjalne mechanizmy prowadzące do udaru. Zdaniem autorów badania opisanego w "Stroke", zdarzenia naczyniowo-mózgowe u hospitalizowanych pacjentów z COVID-19 są prawdopodobnie związane z istniejącymi stanami, a nie konsekwencją zakażenia koronawirusem. Znaczenie mogą mieć także inne czynniki, co wymaga dalszych badań. Ryzyko udaru mózgu u pacjentów z COVID-19 jest głównie związane z ich wcześniejszym stanem zdrowia - to wnioski z najnowszej analizy chorych w Wcześniejsze prace sugerowały, że u hospitalizowanych chorych na COVID-19 częściej dochodzi do udaru mózgu. Nie potwierdzają tego badania naukowców z University of Pennsylvania School of Medicine (USA). Przeciwnie, ryzyko udaru wśród przyjętych do szpitala z powodu zakażenia wirusem SARS-CoV-2 okazało się niskie. Aby ocenić ryzyko i częstość występowania udaru u hospitalizowanych pacjentów z COVID-19, naukowcy przeanalizowali dane 844 pacjentów z COVID-19 przyjętych do szpitali University of Pennsylvania, Penn Presbyterian Medical Center i Pennsylvania Hospital w okresie od marca do maja. Zespół przeanalizował również dane dotyczące przypadków krwotoku śródczaszkowego. Ryzyko udaru u pacjentów z COVID-19 związane z ich wcześniejszym stanem zdrowia Średnia wieku w badanej grupie pacjentów wynosiła 59 lat, natomiast średni wiek pacjentów z udarem niedokrwiennym - 64 lata (przy czym tylko jeden pacjent miał mniej niż 50 lat). Wcześniej obawiano się, że wśród młodszych pacjentów odsetek udarów mózgu może być wysoki. Jak się okazało, 2,4 proc. pacjentów hospitalizowanych z powodu COVID-19 miało udar niedokrwienny - najczęstszy rodzaj udaru, zwykle spowodowany zakrzepem krwi w naczyniu zaopatrującym mózg. Co ważne, większość pacjentów z udarem mózgu miała istniejące czynniki ryzyka, takie jak wysokie ciśnienie krwi (95 proc.) i historia cukrzycy (60 proc.) oraz niewydolność serca. Dodatkowo dla ponad jednej trzeciej nie był to pierwszy przebyty udar. PRZECZYTAJ TAKŻE: Udar niedokrwienny: ważna optymalna diagnostyka i skuteczna prewencja Czarnoskórzy pacjenci stanowili 68 proc. badanej populacji, a wśród hospitalizowanych po udarze - 80 proc. „Jest to zgodne z danymi, które widzimy na temat różnic rasowych dotyczących koronawirusa w naszym kraju - powiedział dr Brett Cucchiara, profesor neurologii w Perelman School of Medicine na University of Pennsylvania i jeden z autorów artykułu. - Obawiamy się, że może to dodatkowo wskazywać na wyższe ryzyko związane z COVID-19 w populacjach czarnych niż w przypadku białych. Jak dotąd nie rozumiemy nieproporcjonalnego efektu, który obserwujemy". Kardiologia Ekspercki newsletter przygotowywany we współpracy z kardiologami ZAPISZ MNIE Co istotne, od początkowych objawów COVID-19 do rozpoznania udaru niedokrwiennego mijał stosunkowo długi czas, średnio 21 dni. Jak zauważają autorzy, to odkrycie jest zgodne z coraz większą liczbą dowodów na stan nadkrzepliwości, który rozwija się u wielu pacjentów w ciągu pierwszych tygodni choroby i wymaga dalszych badań. „Chociaż początkowo obawiano się dużej liczby udarów związanych z COVID-19, to się nie ujawniło" – zaznaczył Cucchiara. "Co ważne, chociaż ryzyko udaru mózgu u pacjentów z COVID-19 jest niskie, jest ono głównie związane z ich wcześniejszym stanem zdrowia - zatem lekarze, którzy mają do czynienia z udarem u hospitalizowanych pacjentów z COVID-19, muszą zrozumieć, że wirus nie jest jedynym czynnikiem i konieczne jest wykonanie normalnych testów diagnostycznych - powiedział. - Jednak wciąż jest wiele niewiadomych i musimy kontynuować badanie związku między udarem a COVID-19, szczególnie biorąc pod uwagę różnice rasowe dotyczące tej choroby”. Krwotok śródczaszkowy u pacjentów z COVID-19 Oprócz przypadków udaru, zespół badawczy odkrył, że 0,9 procent hospitalizowanych pacjentów z COVID-19 miało krwotok śródczaszkowy. Chociaż odsetek udarów u hospitalizowanych pacjentów z COVID-19 jest porównywalny z badaniami w Chinach i we Włoszech, wskaźnik krwawienia wewnątrzczaszkowego, którego wcześniej nie zgłaszano, jest wyższy niż oczekiwali badacze. Autorzy zauważają, że może to być związane z coraz częstszym stosowaniem terapii przeciwzakrzepowej u pacjentów z COVID-19 i wymaga dodatkowych badań. ZOBACZ TAKŻE: Wskaźnik masy ciała a ryzyko udaru mózgu Udar mózgu: korzyści ze zmiany stylu życia i diety u kobiet Kwas moczowy a udar mózgu - czy istnieje związek? Odra jest poważną chorobą, która może powodować groźne powikłania (w tym ostre zapalenie mózgu) prowadzące nawet do śmierci. Z danych Narodowego Instytutu Zdrowia Publicznego- PZH wynika, że w okresie od stycznia do końca maja 2014 r. zgłoszono już 95 zachorowań na odrę – prawie dwukrotnie więcej niż w porównywalnym okresie 2013 r., kiedy zarejestrowano 50 przypadków.
W związku ze zwiększoną liczbą przypadków zachorowań na odrę w Polsce, Małopolski Państwowy Wojewódzki Inspektor Sanitarny przypomina, że jedynym zabezpieczeniem przed tą wysoce zakaźną chorobą są szczepienia i nie mogą być one zastąpione żadnymi innymi środkami ochrony ze względu na wysoką zaraźliwość choroby i drogę jej przenoszenia się. Szczepienia przeciw odrze wykonuje się skojarzoną szczepionką przeciw odrze, śwince i różyczce (MMR). Zgodnie z Programem Szczepień Ochronnych na 2019 r. szczepieniom obowiązkowym przeciw odrze, śwince i różyczce należy poddać każde dziecko w 13-15 miesiącu życia oraz w 6 roku życia (dawka uzupełniająca). Dzieciom pomiędzy 7 a 9 rokiem życia podanie drugiej dawki szczepionki będzie sukcesywnie wyrównywane poprzez szczepienie w 10 roku życia. Szczepienia przeciw odrze, śwince i różyczce zalecane są: osobom nieszczepionym przeciw odrze, śwince i różyczce w ramach szczepień obowiązkowych, osobom, które w przeszłości otrzymały tylko jedną dawkę szczepionki, młodym kobietom, zwłaszcza pracującym w środowiskach dziecięcych (przedszkola, szkoły, szpitale, przychodnie) i młodym mężczyznom dla zapobiegania różyczce wrodzonej, szczególnie nieszczepionym w ramach szczepień obowiązkowych. Szczepienia dzieci ujęte w Programie Szczepień Ochronnych jako obowiązkowe finansowane są z budżetu Ministra Zdrowia, natomiast w pozostałych przypadkach (osoby dorosłe) za szczepienie płaci osoba zainteresowana. Osoba dorosła powinna ustalić swój potencjalny status odporności przeciw odrze na podstawie dokumentacji medycznej na temat przebytych chorób zakaźnych lub historii szczepień zapisanej w książeczce zdrowia. Przechorowanie odry w dzieciństwie zapewnia odporność na całe życie. W przypadku udokumentowania podania dwóch dawek szczepionki nie ma potrzeby powtarzania szczepienia ani podawania kolejnej dawki szczepionki. Jeżeli osoba dorosła nie wie czy w przeszłości chorowała na odrę lub nie ma dokumentacji dotyczącej szczepień przeciw odrze, powinna się zaszczepić. Badanie poziomu przeciwciał można traktować jedynie jako badanie pomocnicze, pamiętając o tym, że wynik ujemny nie musi świadczyć o tym, że nie mamy odporności przeciw odrze. Szczepienie przeciw odrze obejmuje podanie dwóch dawek skojarzonej szczepionki MMR w odstępie 4 tygodnie lub dłuższym. Nie zaleca się podawania szczepionki w okresie ciąży, a przez 1 miesiąc po szczepieniu nie należy zachodzić w ciążę. Odra jest chorobą zakaźną wywołaną przez wirus odry, który przenoszony jest drogą kropelkową, powietrzną lub przez bezpośredni kontakt z osobą chorą. Do objawów charakterystycznych dla odry należą: wysoka gorączka, wysypka plamisto-grudkowa, trwająca dłużej niż 3 dni, kaszel, nieżyt nosa, plamki Koplika, zapalenie spojówek. Zachorowaniu często towarzyszą powikłania, których ryzyko wzrasta wraz z wiekiem. Leczenie odry polega na łagodzeniu objawów i nawadnianiu chorego. Przechorowanie odry trwale uodparnia organizm. Do powikłań w przebiegu odry należą: biegunka i silne odwodnienie organizmu, zapalenie ucha środkowego, zapalenie płuc, zapalenie mózgu, drgawki, podostre stwardniające zapalenie mózgu zgon. Najgroźniejszym powikłaniem w przebiegu odry jest podostre stwardniające zapalenie mózgu, które ujawnia się od 4 do 10 lat po przejściu choroby i objawia się postępującym otępieniem, nasilającym się napięciem i sztywnością mięśni oraz drgawkami. Do zgonu dochodzi zwykle w ciągu 2 lat od pojawienia się pierwszych objawów. Leczenie powikłań odry wymaga hospitalizacji i zależy od rodzaju powikłań. Sytuację epidemiologiczną w zakresie występowania chorób zakaźnych w Polsce w 2019 r. można śledzić na stronie internetowej Narodowego Instytutu Zdrowia Publicznego – Państwowego Zakładu Higieny pod adresem: Więcej informacji o szczepieniach przeciwko odrze dostępnych jest pod adresem: Autor: Paulina Oklejewicz Data wprowadzenia: 26 lutego 2019 r. Źródło: Baumann-Popczyk A., Sadkowska-Todys M., Zieliński A. „Choroby zakaźne i pasożytnicze – epidemiologia i profilaktyka” Wydawnictwo medyczne α-medica press, Bielsko-Biała, 2014
Wgłobienie często prowadzi to do niedrożności jelita cienkiego. Do najważniejszych powikłań wgłobienia należą: zapalenie otrzewnej i perforacja jelita. Przyczyna wgłobienia u dzieci jest zazwyczaj nieznana; u dorosłych czasami występuje po zatruciu ołowiem. Kilka miesięcy temu pojawiły się doniesienia o nowych skutkach ubocznych szczepionek mRNA przeciw COVID-19. Jak się okazało, wśród młodych osób zaobserwowano rzadkie występowanie zapalenia mięśnia sercowego. Ostatnio naukowcy podzielili się nowymi doniesieniami w tej sprawie. Zapalenie mięśnia sercowego jest rzadką chorobą, która może znacząco osłabić serce oraz niekorzystnie wpłynąć na jego skurcze. Najczęściej atakuje w wyniku infekcji wirusowych, choć mogą też pojawiać się inne przyczyny. W czerwcu tego roku amerykański Centers for Disease Control and Prevention (CDC) Advisory Committee on Immunization Practices doniósł o prawdopodobnym związku między opartą na mRNA szczepionką przeciw COVID-19 i zapaleniem mięśnia sercowego, szczególnie u osób poniżej 39. roku życia - poinformował prezes AMA, Donald M. Lloyd-Jones. Przypadki występowania tego schorzenia po szczepieniu dotyczą głównie młodych mężczyzn. Niedawno sprawę przeanalizowali naukowcy, a wyniki tych badań pojawiły się w czasopiśmie "Circulation". Szczepionki są bezpieczne?Wszystko wskazuje na to, że zapalenie mięśnia sercowego występowało już wcześniej, przy szczepieniach między innymi na ospę. Co więcej, choroba nie jest tak groźna, jak początkowo szczegółowo przeanalizowali 139 przypadków wystąpienia schorzenia po szczepieniu przeciw COVID-19 u osób w wieku od 12 do 20 lat. Objawy zapalenia pojawiały się w czasie mniej więcej dwóch dni od zastrzyku. Do najczęstszych objawów zaliczane były: bóle w klatce piersiowej (99,3 proc. przebadanych pacjentów), gorączka (30,9 proc.), a także krótki oddech (27,3 proc.). Jedna piąta przebadanych osób trafiła na oddział intensywnej terapii, lecz nikt nie zmarł. Większość chorych miała ślady zapalenia serca lub osłabienia jego funkcji, lecz po czasie wszystkie dolegliwości mijały, a praca mięśnia wracała do normy. Nadal trwają pracę nad poznaniem długotrwałych skutków schorzenia, lecz badacze są dobrej myśli. Dane te sugerują, że w większości przypadków zapalenie mięśnia sercowego u osób poniżej 21. roku życia, prawdopodobnie związanego ze szczepieniami przeciw COVID-19 jest łagodne i szybko ustępuje – przekazał profesor Dongngan T. Truong, autor projektu. Naukowcy zwracają uwagę, że przeprowadzone badania potwierdzają bezpieczeństwo szczepień przeciw COVID-19. Skutki uboczne preparatów występują wyjątkowo rzadko oraz najczęściej mają łagodną postać. Obecnie można się zaszczepić jedynie przeciw chorobom, które wywołują niektóre drobnoustroje, które są przenoszone przez kleszcze. Jedyną dostępną na rynku szczepionką, która chroni przed chorobami przenoszonymi przez kleszcze jest szczepionka przeciw kleszczowemu zapaleniu mózgu. Problem polega na tym, że w kleszczach znajduje Zapalenie mózgu to stan, w którym stan zapalny obejmuje miąższ mózgu. Zapalenie mózgu może być powikłaniem po powszechnych infekcjach (np. po gruźlicy, odrze, różyczce) i jest bardzo groźne, gdyż może doprowadzić do nieodwracalnego uszkodzenia mózgu, a nawet do śmierci. Jakie są przyczyny i rodzaje zapalenia mózgu? Jak rozpoznać jego objawy? Na czym polega leczenie? Zapalenie mózgu to stan, w którym stan zapalny obejmuje miąższ mózgu. Jakie są przyczyny i rodzaje zapalenia mózgu? Jak rozpoznać jego objawy? Na czym polega leczenie? Spis treściZapalenie mózgu – przyczyny i rodzajeZapalenie mózgu – objawyZapalenie mózgu – diagnostykaZapalenie mózgu – leczenie Zapalenie mózgu pojawia się wtedy, gdy stan zapalny obejmuje miąższ mózgu. Zapalenie mózgu zalicza się - razem z zapaleniem rdzenia kręgowego i opon mózgowo-rdzeniowych - do stanów zapalnych ośrodkowego układu nerwowego. Zapalenie mózgu może mieć różne przyczyny ( wirusy, bakterie, leki) i przebieg - może być ostry (i w ciągu kilku godzin doprowadzić do śmierci), podostry i przewlekły (wówczas stan zapalny może trwać nawet latami). Wspólną cechą wszystkich stanów zapalnych mózgu jest wysoka śmiertelność. Zapalenie mózgu – przyczyny i rodzaje Bakterie: prątki gruźlicy - gruźlicze zapalenie mózgu Borrelia burgdorferi - boreliozowe zapalenie mózgu (powikłanie po boreliozie) Wirusy: 1. Zapalenie mózgu wywołane przez enterowirusy (wirusy Coxsackie, ECHO, enterowirusy 70 i 71) 2. Zapalenie mózgu wywołane arbowirusami wenezuelskie (końskie) zapalenie mózgu zapalenie mózgu St Louis - wywołuje je wirus należący do rodziny Flaviviridae, tej samej co wirusy Zachodniego Nilu, żółtej gorączki oraz Dengi; japońskie zapalenie mózgu - również wywołuje je wirus należący do rodziny Flaviviridae; Występuje na Dalekim Wschodzie kalifornijskie zapalenie mózgu - wywołuje je wirus z rodziny Buniawirusów; kleszczowe zapalenie mózgu - chorobę wywołuje flawiwirus, należący do rodziny Flaviviridae; WARTO WIEDZIEĆ>>Szczepienie przeciwko kleszczom zapobiega kleszczowemu zapaleniu mózgu postępujące różyczkowe zapalenie mózgu (u osób zaszczepionych zwykle nie występuje) - jest spowodowane powolnie działającym wirusem różyczki; podostre stwardniające zapalenie mózgu jest późnym powikłaniem powolnego zakażenia wirusem odry. Występuje w około 1 na 1 mln przypadków odry, średnio 8-10 lat po przebytej odrze; 3. Zapalenie mózgu wywołane rabdowirusami (RNA wirusy) wścieklizna (wścieklizna mózgowa) 4. Zapalenie mózgu wywołane przez wirusy z grupy Herpes opryszczkowe zapalenie mózgu zakażenie wirusem cytomegalii zakażenie wirusem Epsteina-Barra (EBV) zakażenie ludzkim herpes wirusem 6 (HHV-6) Grzyby Za grzybicze zapalenie mózgu dopowiadają grzyby, takie jak, Cryptococcus (grzyb z rodziny trzęsakowatych), Mucor (pleśniak biały), Candida albicans. Zapalenie mózgu na tle grzybiczym występuje często u osób z obniżoną odpornością, chorujących na chłoniaka lub będących w trakcie leczenia immunosupresyjnego. Pierwotniaki ameba - amebowe zapalenie opon mózgowych i mózgu zarodźce malarii - malaria mózgowa Toxoplasma gondii - toksoplazmozowe zapalenie opon mózgowych i mózgu Teania saginata - wągrzyca mózgu Poszczepienne zapalenie mózgu i rdzenia rozwija się na tle alergicznym po szczepieniu (najczęściej przeciw wściekliźnie i ospie prawdziwej). Ostre rozsiane zapalenie mózgu i rdzenia (ang. Acute Disseminated Encephalomyelitis ADEM) to autoimmunologiczna demielinizacyjna choroba mózgu, tzn. w jej przebiegu układ odpornościowy atakuje własne komórki (w tym przypadku komórki mózgu). Poza tym do zapalenia mózgu może dojść po spożyciu niektórych leków (np. metotreksat) lub po zatruciu metalami ciężkimi (np. ołów). Wyróżnia się także śpiączkowe zapalenie mózgu (zapalenie mózgu von Economo), które jest spowodowane przez nieznany patogen. Zapalenie mózgu – objawy gorączka bóle głowy (z towarzyszącymi nudnościami i wymiotami oraz światłowstrętem, nadwrażliwością na bodźce słuchowe lub przeczulicą skóry) zaburzenia świadomości (które powodują zaburzenia myślenia i zachowania) objawy ogniskowego uszkodzenia mózgu Objawy ogniskowe to zaburzenia funkcji neurologicznych związanych lokalizacyjnie z określonymi obszarami mózgu. Najczęstsze objawy ogniskowe to objawy ruchowe (osłabienie lub niepełnosprawność pojedynczej kończyn lub kilku kończyn), objawy czuciowe (zaburzenia/utrata czucia w obrębie jednej lub kilku kończyn, zaburzenia widzenia, podwójne widzenie), zaburzenia mowy (np. trudności w rozumieniu mowy, w doborze słów), zaburzenia poznawcze (zaburzenia pamięci, dezorientacja czasowo-przestrzenna), zaburzenia równowagi, a także napady padaczkowe. Na przykład śpiączkowe zapalenie mózgu charakteryzuje się zaburzeniami snu i czuwania oraz podwójnym widzeniem. Pojawiają się także objawy charakterystyczne dla zakażenia konkretnym patogenem. Na przykład zapaleniu mózgu, które zostało wywołane przez Borrelia burgdorferi, będzie towarzyszył charakterystyczny rumień (z przejaśnieniem w środku) wędrujący. Zapalenie mózgu – diagnostyka Poza badaniami krwi wykonuje się badania neuroobrazujące - do wyboru jest elektroencefalografia (EEG), pozytonowa tomografia emisyjna (PET), przezczaszkowa stymulacja magnetyczna (TMS) oraz funkcjonalny rezonans magnetyczny (fMRI). Zapalenie mózgu – leczenie W przypadku bakteryjnego zapalenia mózgu choremu podaje się antybiotyki (zwykle penicylinę). Leczenie wirusowego zapalenia mózgu polega na podawaniu leków przeciwwirusowych. Na przykład w przypadku opryszczkowego zapalenia mózgu podaje się acyklowir. Przy toksoplazmozowym zapaleniu mózgu stosuje się pirymetaminę i klindamycynę (w leczeniu świeżego zakażenia) oraz pirymetaminę i sulfadiazynę (w postaci przewlekłej). Bibliografia: Fiszer U., Zapalenia opon mózgowo-rdzeniowych i mózgu, "Przewodnik lekarza" 2004, nr 9
kleszczowe zapalenie mózgu, wirusowe zapalenie wątroby typu A (WZW typu A), grypa, po szczepieniu u dziecka mogą wystąpić: podwyższona temperatura, obrzęk w okolicy podania szczepionki,
Mgła mózgowa. Brytyjski neurolog dr Michael Zandi uważa, że ta przypadłość może doświadczyć wielu. chorych. „Nie jestem w stanie jasno myśleć, codziennie czynności, jak zakupy czy sprzątanie, zaczęły stanowić ogromne wyzwanie. Mam problemy z koncentracją. Odsetek osób z objawami poznawczymi w jakimkolwiek okresie po przebyciu COVID-19 jest nieznany i stanowi obecnie przedmiot badań. Ale niektóre wyniki już sugerują, że ten problem może się tyczyć nawet 20 proc. chorych” - zakłada lekarz. Łysienie skutkiem zarażana się. To się nazywa łysieniem telogenowym. Włosy wpadają, bo osobnik jest zestresowany. Trudno nie być zestresowanym, gdy się przechodzi przez COVID-19 objawowo. Włosy wypadają w dwa miesiące po przejściu choroby. Wstępne badania wskazują, że z wypadaniem włosów po covidzie zmagać się może co czwarty ozdrowieniec. Problem, dodajmy, nagłośniła aktorka i piosenkarka Alyssa Milano, która w mediach społecznościowych pokazała co się dzieje z jej włosami. Na szczęście to powikłanie nie prowadzi do trwałego wyłysienia. To widzi pacjent chory na COVID-19. Wstrząsający film lekarza Na początku europejskiej epidemii z Wuhan dotarły do nas wieści, że zakażenie SARS-CoV-2 może mieć negatywny wpływ na płodność u mężczyzn. Określenie „może” występuje w większości badań związanych tematycznie z SARS-CoV-2/COVID-19, gdyż prowadzący je lojalnie uprzedzają, że wstępne badania wymagają kontynuacji. Tej w necie nie odnaleźliśmy, a w wiosną naukowcy powoływali się na badania, w którym poprzednik obecnego wirusa, wirus SARS-CoV-1 powodował powikłania prowadzące do zapalenia jąder. Hipoteza logiczna, bowiem w takim przypadku płodność chorego jest zagrożona. A we wrześniu okazało się, że u pacjentów z łagodnymi dolegliwościami górnych dróg oddechowych lub całkowitym ich brakiem, w ciągu kilku dni(jak wiadomo wymagają one kontynuacji)od potwierdzenia zakażenia testem na SARS-CoV-2, rozwija się owrzodzenie języka. Znika w ciągu tygodnia, góra-dwóch. Tym razem czescy uczeni stwierdzili, że to bezpośredni objaw infekcji SARS-CoV-2 wskutek zaburzenia funkcjonowania układu odpornościowego. Ten przypadek był jedyny w swoim, nazwijmy to rodzaju, ale francuscy naukowcy, gdy go odkryli w lipcu, stwierdzili, że sprawa jest poważna i należy się jej przyjrzeć dokładniej. A dotyczyła ona 62-latka, który przechorował covida i skutkiem ubocznym była... 4-godzinna erekcja. Bolesna, dodajmy, żeby nie było wątpliwości. W medycynie taka przypadłość to priapizm. Koronawirus zwiększa ryzyko powstawania zakrzepów w naczyniach krwionośnych. I to mogło wywołać erekcję. Jak często? Tego nie udało się dowiedzieć. W necie nie ma informacji o kontynuacji badań. Co tam penis. Gorzej jak covid niszczy... zęby. Pośrednio. Bo bezpośrednim sprawcą jest stres. Targany nim chory, zgryza zęby, te się szczerbią, lamią itd. „Średnio widzę od trzech do czterech urazów, a w złe dni - ponad sześć złamań w ciągu dnia - zdradziła dr Tammy Chen, dentystka z Nowego Yorku w rozmowie z „The New York Times”. Dodajmy, że stomatolodzy jeszcze przed epidemią koronawirusa ostrzegali, że długotrwały stres może przyczynić się do rozwoju choroby okluzyjnej, polegającej na zaburzeniu funkcji części narządu żucia... Wymienione powikłania można jakoś przeboleć. Z czasem przejdą. Gorzej z poważniejszymi, choćby z dotyczącymi uszkodzeń mózgu. Naukowcy z Kolegium Uniwersyteckiego w Londynie uważają, że COVID-19 może powodować udar mózgu, uszkodzenie nerwów i potencjalnie śmiertelne zapalenie mózgu. Takie dolegliwości stwierdzono nawet u pacjentów, którzy nie mieli poważnych objawów oddechowych związanych z tą chorobą. I tu już nie ma się z czego śmiać tym bardziej, że artykuł o tym pojawił się w prestiżowym periodyku medycznym „Brain”.

1 dawka (0,5 ml) zawiera 1,5 µg inaktywowanego wirusa K 23 kleszczowego zapalenia mózgu: 1 ampułkostrzykawka 0,5 ml: Bavarian Nordic 111.99 - - - - - - - Rp: Encepur K: zaw. do wstrzykiwań: 1 dawka (0,25 ml) zawiera 0,75 µg mg inaktywowanego wirusa K 23 kleszczowego zapalenia mózgu: 1 ampułkostrzykawka 0,25 ml: Bavarian Nordic 101.44

\n zapalenie mózgu po szczepieniu
.