Marcelina Grabowska-Piątek. 24,80 zł. Wysyłamy w 5-7 dni. Książka oparta na filmowym hicie tego lata W głowie się nie mieści.Właśnie zaczyna się Twoja barwna przygoda z emocjamia o emocje trzeba dbać! Dlatego stwórz dla Radości, Smutku czy Odrazy kolorowe okulary, sukienkę lub gustowne dodatki.Baw się bez końca!

Drodzy Kandydaci na Rodziców Adopcyjnych, Rodzice Adopcyjni, proponujemy kolejny seans w domowym kinie! 🙂 Tym razem rzućcie okiem na animację pt. „W głowie się nie mieści”. Poznajcie Riley – dziewczynkę, która wraz z rodzicami przeprowadza się do nowego miejsca. Jej życiem (i nie tylko jej) kierują emocje. Radość, Strach, Gniew, Odraza i Smutek – to …

Jaki wiek jest odpowiedni do rozpoczęcia zdobywania wiedzy na temat emocji? Jak rozmawiać z dziećmi o emocjach w taki sposób, aby to było dla nich ciekawe i aby dobrze nas zrozumiały? Każdy rodzic, który zmaga się z tymi pytaniami koniecznie musi obejrzeć razem ze swoją pociechą film animowany Disneya z 2015 roku „W głowie się nie mieści”. Rodzice Riley podjęli decyzję o przeprowadzce z rodzinnej Minnesoty do San Francisco, starają się nastawić córkę pozytywnie do zmiany, ale nie jest to proste zadanie – dom jest stary i obskurny, jedzenie w lokalnej pizzerii niesmaczne, tata sam zmaga się ze stresem w nowej pracy, a Riley pierwszego dnia szkoły podczas przedstawiania się klasie rozpłakała się na wspomnienie rodzinnego domu. Każde kolejne wydarzenie tylko pogłębia jej przygnębienie i wzmaga chęć powrotu do rodzinnego miasta. Fabuła została przedstawiona z dwóch punktów widzenia – rzeczywistych wydarzeń , które spotykają Riley i jej bliskich oraz z perspektywy wnętrza jej umysłu, gdzie personifikacje piątki głównych emocji (Radość, Smutek, Strach, Gniew i Odraza) wpływają na jej zachowanie poprzez elektroniczną konsolę . Każda z emocji ma swój niepowtarzalny wygląd i zachowuje się w sposób zgodny z afektem, który reprezentuje, na przykład smutek jest koloru niebieskiego, niewiele się odzywa, jest przygarbiona i powolna. Liderem podejmującym najważniejsze decyzje jest Radość, która robi wszystko co w jej mocy, aby dzieciństwo Riley było szczęśliwe i wypełnione jak najbardziej pozytywnymi wspomnieniami. Ponieważ ona i pozostałe emocje nie rozumieją funkcji, jaką powinna spełniać Smutna, negatywna emocja jest trzymana z daleka od maszyn zarządzających zachowaniem Riley oraz od wspomnień przechowywanych w kolorowych kulach. Najważniejszymi z nich są szczęśliwe wspomnienia główne, zasilające „wyspy osobowości” dziewczynki. Kiedy Smutna przypadkowo powoduje wybuch płaczu Riley przed klasą (tworząc tym samym po raz pierwszy główne wspomnienie nasycone smutkiem), Radość wpada w panikę i próbuje pozbyć się niepotrzebnego (jej zdaniem) wspomnienia, a zamieszanie powoduje spustoszenie w wyspach osobowości i wysyła Radość, Smutek oraz główne wspomnienia do obszaru pamięci długotrwałej, pozostawiając resztę emocji w Centrali, gdzie stają się odpowiedzialne za kierowanie dalszym zachowaniem dziewczynki. Zagubione emocje muszą znaleźć drogę powrotną, aby naprawić szkody i pomóc Riley poradzić sobie z trudnym okresem życia. Film powstał we współpracy ze specjalistami w dziedzinie psychologii emocji – Paulem Ekmanem i Dacherem Keltnerem, którzy kontrolowali odpowiednie przedstawienie podstaw neuropsychologicznych działania emocji, ich wpływu na zachowanie oraz na relacje interpersonalne. To, że w animacji przedstawiono dokładnie pięć emocji głównych wynika z wieloletnich badań Ekmana, które potwierdzają że są to uniwersalne kulturowo emocje, a każda inna znana nam emocja to wynik różnych połączeń tychże afektów (choć są wokół tego stwierdzenia kontrowersje dotyczące pogardy i zaskoczenia). Keltner natomiast podkreśla w swoich pracach istotną rolę smutku w pogłębianiu więzi międzyludzkich, co doskonale obrazuje scena, w której Riley jest pocieszana przez swoich rodziców (oglądając ją trudno samemu nie poczuć empatii i wzruszenia). Większość przedstawionych mechanizmów działania mózgu jest zgodna ze współczesnymi badaniami (np. wskazanie istotnej roli snu w procesie konsolidacji pamięci, czyli przenoszenia się informacji z pamięci krótkotrwałej do długotrwałej), choć film nie ustrzegł się do końca przed wadami. Przykład stanowią Wyspy Osobowości – w rzeczywistości pewne cechy takie jak introwersja czy neurotyzm są przez nas dziedziczone i wpływają całościowo na nasz sposób myślenia. Nie posiadają konkretnej lokalizacji w mózgu, ale są związane z jego aktywnością. Również Kraina Wyobraźni nie jest tworem podpartym badaniami, według których w proces powstawania wyobrażeń jest zaangażowane wiele różnych obszarów mózgu naraz, a żaden z nich nie pełni dominującej roli. Należy jednak pamiętać o tym, że film jest skierowany przede wszystkim do dzieci i wymaga pewnych uproszczeń, które ułatwią im odbiór przekazywanych treści . Ponadto stanowią bardzo atrakcyjne elementy wizualne, które ogląda się z wielką przyjemnością i prawdopodobnie dlatego twórcy postanowili sporadycznie zrezygnować z poprawności naukowej na rzecz rozrywki i humoru. Historia przedstawiona w filmie w pouczający i wzruszający sposób pokazuje jak bardzo istotne jest rozpoznawanie stanów emocjonalnych własnych i cudzych, trudności związane ze zmianami z jakimi zmaga się każdy z nas oraz to, że każda emocja jest ważna w naszym życiu i należy nauczyć się zarządzać negatywnymi odczuciami, ponieważ ignorowanie ich na dłuższą metę może przynieść katastrofalne skutki. Każdy, kto nie miał do tej pory obejrzeć filmu koniecznie powinien to nadrobić. Autor: Marta Rokosz

Hejka, dzisiaj przyjrzymy się nowym emocją, które pojawiły się w zwiastunie W głowie się nie mieści 2 oraz tym ukrytym których w tym zwiastunie nie było.👉In

Pięć emocji w głowie Riley. Źródło: Buena Vista Distribution „W głowie się nie mieści” to film nie dość że poruszający, to jeszcze oparty na naukowych podstawach. Jesteśmy zachwyceni! Poszłam do kina z założeniem, że trochę się pośmieję razem z moimi dziećmi. Podczas seansu popłakałam się spazmatycznie co najmniej trzy razy (nie ze śmiechu, tylko ze wzruszenia), a z kina wyszłam do głębi poruszona. Czy jednak granie na moich emocjach wywołane zostało w oparciu o naukowe podstawy? Nie byłabym sobą, gdybym nie zaczęła w tym szperać. I okazało się, że owszem, film ma naukowe podstawy. I trochę uproszczeń. Obejrzyjcie zwiastun filmu: Zanim Pete Docter, reżyser i scenarzysta filmu „W głowie się nie mieści”, wziął się za stworzenie scenariusza, wybrał się na konsultację do dwóch znanych psychologów z University of California w Barkeley: Dachera Keltnera i Paula Ekmana. Ten ostatni jest pionierem w dziedzinie badań emocji i ich ekspresji ruchowo-mimicznej. Zidentyfikował pięć podstawowych i ponadkulturowych emocji odmalowujących się na ludzkiej twarzy: radość, strach, gniew, odrazę i smutek. Niektórzy psycholodzy do podstawowych emocji zaliczają również pogardę i zaskoczenie, jednak Ekman uznaje je za różnego rodzaju połączenia emocji podstawowych – uważa, że ich ekspresja może się różnić w zależności od kręgu kulturowego. Tak więc i Polak, i Japończyk w ten sam sposób wyrażą np. radość (Japończyk okaże ją tylko wtedy, kiedy będzie sądził, że nikt go nie obserwuje – przy ludziach, zgodnie z obyczajem, ukryje zadowolenie), natomiast ekspresja zaskoczenia i pogardy może się u nich znacząco różnić. Docter z chęcią przystał na liczbę pięć, zwłaszcza że więcej postaci wprowadziłoby zamieszanie do scenariusza. I tak powstali bohaterowie filmu – Radość, Odraza, Strach, Gniew i Smutek – zarządzający mózgiem 11-letniej dziewczynki o imieniu Riley. Jej pierwowzorem była córka reżysera, której niespodziewane zmiany nastroju Docter obserwował z dużym zaniepokojeniem. Smutek zabarwia wspomnienia na niebiesko. Źródło: Buena Vista Distribution Dacher Keltner, psycholog z University of California w Barkeley, w wywiadzie dla magazynu „Pacific Standard” twierdzi, że film naprawdę dobrze odmalowuje to, jak emocje determinują naszą percepcję, uwagę, wspomnienia i oceny. Oczywistym jest, że wpływają na nasze relacje z innymi ludźmi, co widać wyraźnie w scenach konfliktu i godzenia się Riley z rodzicami. Nasz aktualny stan emocjonalny może też wpłynąć na nasze wspomnienia, co dowiodły badania prowadzone przez Lindę J. Levine z University of California-Irvine. Tak więc kiedy czujemy się mocno zawstydzeni, a ktoś przywoła jakieś nasze przykurzone wspomnienie, zaczynamy je postrzegać poprzez pryzmat aktualnego wstydu – wyciągamy w tym wspomnieniu na pierwszy plan wszelkie wstydliwe akcenty, które robią się znacznie bardziej istotne niż uczucie dumy czy radości, jakie towarzyszyło tamtej chwili w przeszłości. W ten sposób emocje przeinaczają nasze wspomnienia. Tak właśnie dzieje się w głowie Riley, u której Smutek zabarwia na niebiesko kulki wspomnień niegdyś postrzegane wyłącznie jako żółte, czyli radosne. To dobrze ilustruje fakt, iż ludzka pamięć jest niedoskonała i z biegiem czasu traci sporo informacji, zaś emocje rekonstruują naszą przeszłość – tyle że nie do końca w zgodzie z faktami. Zgodne z wykładnią nauki są również sceny pokazujące utrwalanie się wspomnień w ludzkim umyśle. Każdej nocy, kiedy Riley zasypia, wyciszają się również emocje w jej głowie, a wspomnienia w formie kolorowych kulek mkną do magazynu pamięci długotrwałej. Bardzo wiele badań potwierdza to, iż sen jest kluczowym elementem konsolidacji pamięci. Dzięki temu zatrzymana zostaje utrata wspomnień (bardzo zresztą obrazowo zilustrowana w filmie) i możliwe staje się łatwe ich przywoływanie. Wspomnienia przechowywane w magazynie pamięci długotrwałej. Źródło: Buena Vista Distribution Z najnowszymi teoriami naukowymi natomiast nie do końca zgadza się idea Wysp Osobowości, których fundament stanowią wspomnienia Riley: jej miłość do rodziny, pasja hokeja, skłonność do wygłupów czy relacje z przyjaciółmi. Te wyspy po kolei spektakularnie się rozpadają, co zwiastuje koniec dzieciństwa Riley, zapoczątkowany przeprowadzką z rodzinnej Minnesoty do San Francisco. Takie wyspy nie istnieją w ludzkim umyśle. Zamiast tego istnieją genetycznie warunkowane cechy osobowości, jak introwersja czy ekstrawersja. Nie mają one jednak konkretnej „lokalizacji” w naszym mózgu, ale wpływają całościowo na nasz sposób myślenia. Wyspy Osobowości. Źródło: Buena Vista Distribution Tym, co twórcy „W głowie się nie mieści” wymyślili sobie od podstaw, jest Kraina Wyobraźni. Nie ma takiego „miejsca” w naszym mózgu. W 2013 roku naukowcy z University of California w Santa Barbara przeprowadzili badania z użyciem rezonansu magnetycznego, próbując zlokalizować w mózgu obszar zaangażowany w fantazjowanie. Okazało się, że kiedy sobie coś wyobrażamy, aktywuje się tak wiele różnych obszarów, że nie sposób wskazać ten jeden najważniejszy. I wciąż nie wiemy, jak z neurologicznego punktu widzenia funkcjonuje wyobraźnia. Kraina Wyobraźni. Źródło: Buena Vista Distribution Podobnie wymyślonym konceptem jest przejście bohaterów przez strefę abstrakcyjnego myślenia, w której w czterech etapach tracą swoją złożoność, finalnie stając się amorficznymi mazami. Mimo że wygląda to naprawdę spektakularnie, to w zasadzie jest tylko artystycznym efektem. Bo abstrakcyjne myślenie, zwłaszcza w okresie dojrzewania, skupia się przecież na ideach i koncepcjach, a nie na obiektach. Mimo to ten właśnie fragment filmu wyjątkowo przyjemnie się ogląda – nie dziwię się, że mając tak brawurowy pomysł, twórcy zrezygnowali z naukowych hipotez. Tak więc kto nie był jeszcze na „W głowie się nie mieści”, starszy czy młodszy – marsz do kina! A kto film widział, niech obejrzy go raz jeszcze i odszuka przeoczone poprzednio smaczki, których w animacjach Pixara jest zawsze pod dostatkiem. Polecamy też: Naukowa recenzja filmu „Interstellar” Jurassic World – naukowa recenzja Czego u nas szukaliście?w głowie się nie mieści

"W głowie się nie mieści" - emocje. Udostępnij Udostępnij autor: U54509757. Pokaż więcej. Edytuj elementy. Osad ź Polub. Więcej. Tabela rankingowa

eMOCje w GŁOWIE – rusza nowy projekt edukacyjny UNICEF Polska 28 kwietnia 2022 r. Dla mediów Ten tekst przeczytasz w 3 minuty. Problemy psychiczne należą do jednych z głównych przyczyn chorób wśród nastolatków, a połowa wszystkich zaburzeń psychicznych ma swój początek przed ukończeniem 14. roku życia. Aby zadbać o profilaktykę zdrowia psychicznego, UNICEF Polska przygotował wyjątkowy projekt edukacyjny. Każda szkoła w Polsce może bezpłatnie wziąć w nim dorastania to wyjątkowy etap w rozwoju młodych ludzi. To dobry czas, aby wspierać młodzież w rozpoznawaniu trudnych emocji, skutecznym rozwiązywaniu problemów, utrzymywaniu zdrowych relacji, komunikowaniu swoich potrzeb czy podejmowaniu decyzji, które sprzyjają zachowaniu dobrego samopoczucia. Niezwykle istotną rolę w tym procesie ogrywają relacje z rodzicami, opiekunami i Polska przygotował wyjątkowy projekt zwracający uwagę na profilaktykę zdrowia psychicznego, zwłaszcza w okresie dojrzewania. Celem akcji UNICEF Polska „eMOCje W GŁOWIE” jest kształtowanie świadomości w zakresie zdrowia psychicznego młodych ludzi oraz pokazanie jak je chronić i o nie dbać. We współpracy z ekspertami UNICEF Polska przygotował zestaw materiałów edukacyjnych skierowanych do nauczycieli, rodziców/opiekunów oraz uczniów, które przybliżą tematykę zdrowia psychicznego młodzieży i pomogą w zaplanowaniu zajęć dydaktycznych. Jednym z ekspertów jest dr Ewa Odachowska-Rogalska, psycholog, kierownik Zakładu Psychologii Klinicznej Dzieci i Młodzieży w Akademii Pedagogiki Specjalnej w Warszawie. © dr Ewa Odachowska-Rogalska Dziecko większość swojego czasu spędza w szkole. Może być to miejsce przyjazne i rozwojowe lub takie, w którym zdrowie psychiczne dziecka może ucierpieć. Im wcześniej będziemy działać w zakresie profilaktyki, tym lepiej. Środowisko szkolne jest tutaj niezwykle istotne, powiedziała dr Ewa projekcie mogą wziąć udział wszystkie szkoły podstawowe i ponadpodstawowe oraz inne placówki zajmujące się edukacją dzieci i młodzieży w Polsce. Wystarczy wejść na stronę: i zgłosić placówkę do udziału w projekcie. Jak wspierać dzieci z Ukrainy, które doświadczyły traumy?Dodatkowym elementem projektu jest komponent zwracający uwagę na sytuację, z którą mierzą się dzieci i młodzież przybywające do Polski z Ukrainy. Dzieci, które doświadczyły traumy związanej z wojną, potrzebują szczególnego wsparcia, kiedy trafiają do szkół i placówek w obcym dla nich kraju. UNICEF Polska przygotował specjalny poradnik „Dziecko pod wpływem traumy”, w którym znajduje się wiele cennych wskazówek, jak rozpoznać objawy stresu traumatycznego u dziecka, jak pracować z uczniami, którzy doświadczyli traumy oraz jak przygotować klasę czy szkołę na przywitanie dzieci z Ukrainy. Projekt eMOCje w GŁOWIE odpowiada na niezwykle istotną potrzebę profilaktyki zdrowia psychicznego, o które powinniśmy zadbać tak samo jak o zdrowie fizyczne. Zwracamy także uwagę na ważną kwestię walki z mitami na temat zdrowia psychicznego. Każdy z nas może potrzebować na jakimś etapie swojego życia wsparcia w kryzysie psychicznym. Warto budować zawczasu zasoby, które pozwolą nam pokonywać trudne sytuacje. Mam nadzieję, że do akcji dołączy jak najwięcej szkół w całej Polsce. Pokażmy, że zdrowie psychiczne młodego pokolenia nie jest nam obojętne, powiedziała Małgorzata Połowniak-Dąbrowska, Manager Projektów Edukacyjnych w UNICEF Polska.

Czasami czujesz się tak, jakby wyrosły ci skrzydła albo jakby ogromny kolorowy balon unosił cię wysoko nad chmury. Kiedy indziej masz ochotę zagrzebać się w kołdrę i nic nie robić tylko ciężko wzdychać. Zdarza się, że czujesz złość albo strach, albo wstręt? To zupełnie normalne. Z tą książką nauczysz się rozpoznawać i oswoisz swoje emocje. Sklejaj, wycinaj, zaginaj Liczba wyników dla zapytania 'w głowie się nie': 10000+ Wesoło czy smutno Sortowanie według grup Zerówka Klasa 1 Klasa 2 Klasa 3 Nie warto się żegnać Warto się żegnać Bitwa pod Grunwaldem Znajdź parę Nudzącym się w życiu Klasa 4 Klasa 5 Klasa 6 Historia Historia i społeczeństwo Ortografia Pisownia Polski Religia studia kulturowe Sztuka wiedza o społeczeństwie WOS uwaga krety O rety! Krety! Klasa 1 Klasa 2 Klasa 3 Ortografia Polski cierpliwość domyślanie się games gracze z napisem OPERATOR nie liczą się w rankingu gry nie pisać nicka inaczej niż za 1szym razem Proszę nie pisać nieprzyjemnych rzeczy w rankingu Proszę o polubienia proszę patrzeć na obrazki pytania zmieniać będę jak naj częściej Spostrzegawczość Tutaj wyświetlane są zasady zabawa zręczność zwierzaki i zagadki Znajdź parę Zerówka Klasa 1 Klasa 2 Klasa 3 Klasa 4 Ortografia Przyroda cierpliwość domyślanie się games gracze z napisem OPERATOR nie liczą się w rankingu nie pisać nicka inaczej niż za 1szym razem Proszę nie pisać nieprzyjemnych rzeczy w rankingu Proszę o polubienia pytania zmieniać będę jak naj częściej Spostrzegawczość Tutaj wyświetlane są zasady zabawa zręczność gra Sortowanie według grup Zerówka Klasa 1 Klasa 2 Klasa 3 Klasa 4 Klasa 5 Dorośli Angielski AudioVolumeDownAudioVolumeDown - gracz ma 1miejsce cierpliwość domyślanie się games gracze z napisem OPERATOR nie liczą się w rankingu Graczu Rrr nie poddawaj się. walcz o 1miejsce gry nie pisać nicka inaczej niż za 1szym razem pozdrowienia do gracza tej gry Blue Diamond Proszę nie pisać nieprzyjemnych rzeczy w rankingu Proszę o polubienia pytania zmieniać będę jak naj częściej respects into player Blue Diamond Spostrzegawczość Tutaj wyświetlane są zasady zabawa zręczność WF hehe Koło fortuny Dla każdego Nie zmęcz się Klasa 1 WF Tak czy nie? Sprawdź się! Prawda czy fałsz Zerówka Klasa 1 Klasa 2 Klasa 3 Klasa 4 Klasa 5 Klasa 6 Klasa 7 Klasa 8 Gimnazjum Dorośli Liceum Technikum WF

Książka oparta na filmowym hicie tego lata - W głowie się nie mieści. Właśnie zaczyna się Twoja barwna przygoda z emocjami, a o emocje trzeba dbać! Dlatego stwórz dla Radości, Smutku czy Odrazy kolorowe okulary, sukienkę lub gustowne dodatki.

Na pewno część z Was ogląda animowane długometrażowe produkcje. Czasem jak ja z konieczności z dziećmi, a czasem ot tak dla samego siebie. Akurat z filmem W głowie się nie mieści cda ma się wrażenie, że jest nie do porównania bardziej inteligentny niż dziesiątki produkcji z aktorami bezprecedensowo startujących do takiego określenia. Wchodzimy do wnętrza dziecięcego mózgu, w którym podstawowe emocje walczą o większe prawo do sterowania. Gdy nagle dwie z nich się gubią, dopiero wtedy zaczyna się chaos… Bajki nie z tego świata Produkcja taka jak W głowie się nie mieści to więcej niż bajka. Pamiętam, jak starsze rodzeństwo katowało mnie historiami o księżniczkach, które dla mnie były mazgajowate. Zniechęciło mnie to do animacji na długie lata. Obecnie dzięki powstającym co jakiś czas produkcjom animowanym, z bardzo niestandardowym ujęciem fabuły moja wiara w bajki wraca, ze zdwojoną siłą. Piękno umysłu Podejmowanie decyzji, towarzyszące temu emocje, po czasie wydaje się, że skrajnie nieodpowiednie. Wydawać by się mogło, że to co czujemy to seria wypadkowych w grze o nieznanych nam zasadach. A co jeśli wcale nie ma zasad, to znaczy obowiązuje tylko prawo silniejszego? Przecież takie coś W głowie się nie mieści cda, a jednak udało się twórcom wpakować do niej całkiem sporo. Czy wiesz kto tu rządzi? Rilley czyli jakby główna bohaterka próbuje odnaleźć się po przeprowadzce. To co dzieje się w jej wnętrzu ma wpływ na zachowanie dziewczyny. W wielu scenach twórcy przemycili zagadnienia z najnowszej psychologii, behawioru i mózgu gadziego. Dla mnie majstersztykiem jest połączenie tego tak, aby było zrozumiałe także dla najmłodszych. Bo, że rodzice będą się niesamowicie bawić oglądając W głowie się nie mieści na cda, to nie wątpię. Dlaczego jestem zła? Przecież to „W głowie się nie mieści” cda Po tym filmie dzieciaki będą nie tylko mega rozbawione. Gwarantowaną mamy też listę pytań od naszych podopiecznych oraz bardzo interesujących koncepcji i wywodów na temat tego co siedzi w ich głowie. W głowie się nie mieści cda wręcz prowokuje do dyskusji nad sposobami radzenia sobie z różnymi emocjami, co u dzieci jest częstym problemem. Może to też jest sposób, aby chciały spróbować zrozumieć niektóre sytuacje? Moja siła w umyśle Świat dziecka jest mocno skomplikowany. Nie tylko od zewnątrz, ale też od wewnątrz. Pokazanie działania emocji, jakie nami targają, jako postaci pozwoli je łatwiej nazwać, a co za tym idzie poznać i poczuć się z nimi lepiej. Potrzeba zrozumienia samego siebie trapi nie tylko dorosłych. W głowie się nie mieści cda to taki wstęp do dalszej nauki i kształtowania swojego ja. Przecież to bajki formują każde pokolenie. Może nie warto wychowywać tylko na Jasiu i Małgosi czy Księżniczce na ziarnku grochu? Nawet dorośli nie potrafią być sobą w każdej sytuacji. Dlaczegóż więc tak dużo wymagamy od dzieci? Nasuwa się kwestia czy przypadkiem nie wprowadzamy chaosu – nie postępując wedle poziomów jakie stawiamy swoim pociechom. Ot taka mała refleksja, która się niekiedy sama przybłąka i włazi pod świadomość jak natrętny komar pod kołdrę. Tak wiec do wyboru są dwie opcje, albo włączyć światło i złapać komara, albo rano drapać się i ziewać z niewyspania.

Jeśli tak, to znaczy, że już się znamy. Jestem Strach. W chwilach, kiedy dręczą cię małe strachy albo wielkie straszydła, powieś na klamce drzwi do swojego pokoju zawieszkę z moją podobizną. Zobaczysz, że nic złego się nie stanie i wszystko, czego się boisz, zniknie! Oznacz naklejką każdą rzecz, która cię przeraża.

Kategorie: emocje Emocje towarzyszą nam nieustannie. Mają różne odcienie, różną intensywność. Wiele osób, z którymi rozmawiam na pytanie „Co czujesz?” odpowiada „dobrze” lub „źle”. Warto rozwijać w sobie umiejętność rozpoznawania i nazywania emocji. Im lepiej rozumiemy procesy emocjonalne, tym lepiej rozumiemy zarówno siebie jak i innych ludzi – trenerów, zawodników, rodziców, dzieci. Emocje pełnią funkcję adaptacyjną. Informują nas o tym jakie znaczenie ma sytuacja, w jakiej się znajdujemy. Pozwalają się zmotywować, uniknąć niebezpieczeństwa, zakochać się… Paul Ekman, w wyniku swoich badań opracował listę 6 emocji podstawowych: strach, złość, smutek, radość, wstręt i zaskoczenie. Emocje te oraz ich ekspresja okazały się uniwersalne dla ludzi z różnych kultur oraz szerokości geograficznych. Z kolei mieszanka tych emocji tworzy emocje złożone, które nie są już tak uniwersalne i ponadkulturowe. W filmie „W głowie się nie mieści” („Inside Out”), stworzonym przez studio Pixar z pomocą Paula Ekmana, w obrazowy, metaforyczny i sympatyczny sposób pokazane są zarówno emocje jak i inne procesy psychiczne. Warto! Nieczęsto zdarzają się bajki tak rozwijające i tak edukacyjne. Świetnie pokazane emocje podstawowe, emocje „zarządzające” nami (u każdego może być inna), jakie znaczenie ma w naszym życiu smutek i że choć mniej przyjemny niż radość, to równie istotny. Oprócz emocji można zobaczyć (oczywiście w sposób uproszczony i metaforyczny) czym jest pamięć długotrwała i podświadomość, jak działa zapominanie, rozwój osobowości i fazy tego rozwoju, jakie znaczenie mają wspomnienia i jaki wpływ na nie mają emocje. Serdecznie polecam! Żródło obrazka: Je więcej lub mniej, nie odczuwa przyjemności podczas jedzenia, "podkręca" smak potraw. Nie chce podejmować jakiegokolwiek wysiłku, "bo i tak mu to nie wyjdzie", więc nie warto się starać. Nie czerpie przyjemności z tego, co do tej pory lubiło; częściej odczuwa nudę, niechęć do podejmowania różnych aktywności.

Bohaterowie kreskówek Pixara bardzo często nie są ludźmi. W najnowszym „W głowie się nie mieści” nie są nawet postaciami. To emocje: Radość, Gniew, Strach, Smutek i Odraza mieszkające w głowie pewnej jedenastoletniej dziewczynki i kształtujące jej dojrzewającą osobowość. Dla dzieci ich walka o szczęście dziewczynki jest pasjonującą, kolorową, pełną niebezpieczeństw historią z happy endem, dla dorosłych – to emocjonalne katharsis, piękny, choć chwilami bolesny powrót do własnych wspomnień i uczuć. A także znakomita lekcja neurologii, psychiatrii i psychologii. Reżyser filmu Pete Docter zaprosił do współpracy Paula Ekmana, psychologa z University of California, autora teorii o ekspresji emocji (oprócz pięciu pokazanych w filmie są jeszcze zaskoczenie i zadowolenie). c c Scenariusz – zdaniem Ekmana – znakomicie nadaje się, by pokazać dzieciom, co to są emocje i nauczyć je, w jaki sposób można sobie z nimi radzić. „Świadomość własnych emocji pozwala na ich kontrolę, dzięki czemu nie będziemy zalewać się łzami oglądając film” – napisał Ekman na poły żartobliwie w recenzji. A powstrzymać się od uronienia łezki jest niezwykle trudno, zwłaszcza rodzicom z wysokim poziomem empatii. Radość, gniew, strach, odraza i smutek to nie tylko bohaterowie kreskówki, te same uczucia wirują również w widzach tworząc mieszaninę iście piorunującą. Ja co chwila ocierałem łzy i nie mogłem się powstrzymać przed porwaniem własnej córeczki z jej fotela i usadowienia jej na moich kolanach – bardziej dla mojego niż jej dobra… Na szczęście końcowa scena z kotem wywołała śmiech i osuszyła wilgoć w oczach. Film oglądać do końca napisów! Wizualna strona „W głowie się nie mieści” to majstersztyk, jak zwykle u Pixara. c Autor: Wojciech Musiał foto: materiały prasowe

WIDEO: Madame Web [KINO] - pierwszy oficjalny zwiastun filmu. W czerwcu fani produkcji studia Pixar będą mogli zapoznać się z nową animacją „W głowie się nie mieści 2”. Produkcja kontynuuje wątek Riley, ale widzowie będą świadkami wielkich zmian – w opowieści pojawi się „niepokój”. Niepokój, wyrażany przez Mayę

Kiedy ostatnio czułeś smutek? Opowiedz o tym, Z czego jesteś dzisiaj zadowolony? Co Ci się udało? Co Cię dzisiaj ucieszyło?, Przypomnij sobie co Cię ostatnio rozzłościło. Opowiedz mi o tym, Co w ostatnim czasie Cię zaciekawiło? , Jak czuje się Twoje ciało kiedy się smucisz? Jaką robisz minę?, Co sprawia że czujesz radość?, Po czym rozpoznajesz, że czujesz złość? Jak się wtedy zachowujesz?, Zrób 10 przysiadów :), Powiedz trudną sytuację, która Ci się przydarzyła. Jak sobie z nią poradziłeś?, Co poradziłbyś koledze który pokłócił się z siostrą?, Co pomaga Ci kiedy jesteś smutny?, W jakich sytuacjach boisz się? Co wtedy pomaga?, Jak najbardziej lubisz spędzać czas? Co wtedy robisz?, Co miłego możesz dzisiaj powiedzieć domownikom? Każdemu z osobna?, Co sprawia że jesteś z siebie dumny?, Jakie są Twoje mocne strony? Wymień 3 rzeczy które umiesz robić, Co najbardziej lubisz w sobie?, Jak mógłbyś pocieszyć koleżankę która martwi się, że nie uda jej się odrobić wszystkich lekcji?, Za kim tęsknisz? Co można z tym uczuciem zrobić?, Zrób 10 pajacyków :), Zadaj mi pytanie :) jakie chcesz, Co najbardziej lubisz robić?, Do kogo zwrócisz się z problemem? Co mu powiesz?, Jak się zachowujesz gdy się smucisz? Co wtedy robisz?, Jakie masz sposoby na nudę? Wymień 5 :), Po czym możesz poznać, że jesteś ważny dla swoich bliskich?. Ranking Koło fortuny jest szablonem otwartym. Nie generuje wyników na tablicy. Wymagane logowanie Opcje Zmień szablon Materiały interaktywne Więcej formatów pojawi się w czasie gry w ćwiczenie.

易 To nie film o mózgu, ale o umyśle. 易易 „W głowie się nie mieści.” 易 Możemy od środka oglądać funkcjonowanie umysłu 11–latki. A poznamy tam

Jesteśmy pełni emocji. Czasem czujemy niepohamowaną radość, więc uśmiechamy się szeroko i żadne przeciwności dnia nie są nam straszne. Innym znów razem nasza głowa przepełniona jest wątpliwościami. W związku z czym, boimy się do kogoś podejść i o coś zapytać. Z góry zakładamy, że coś pójdzie nie tak, jak powinno. Czasem jest nam też smutno. Nic nas nie cieszy. Stąd najchętniej schowalibyśmy się pod kołdrą i nie wychodzili przez najbliższy tydzień. Czasem dopada nas zwyczajna złość, która jest jak rozszalały żywioł. I często my sami, dorośli ludzie, sami nie wiemy, jak sobie mamy z nią radzić. Czy wiemy, jak można ujarzmić emocje? Czuję… Tylko co? W ciągu całego naszego życia, uczymy się całej masy rzeczy. Mama i tata uczą nas, jak posługiwać się nożem i widelcem, że należy myć zęby po kolacji, że należy mówić „dzień dobry” i „do widzenia”. Nauczyciele w szkole przepytają z prawych i lewych dopływów Wisły, stawiają stopnie za znajomość ułamków i rozumienie tekstu „Dziadów” Mickiewicza. Ale w tym wszystkim zapominamy o emocjach. Czy umiemy ujarzmić emocje? Proces rozwoju inteligencji emocjonalnej jest niezwykle ważny, aczkolwiek bardzo niedoceniany. Często sami rodzice, zamiast pomóc dziecku w identyfikowaniu targających nimi emocji, tylko w tym przeszkadzają. Przykład? Proszę bardzo. Krzyś i Krzysztof Mały Krzyś podskakuje z radości, bo udało mu się stanąć na jednej nodze, a mama zamiast cieszyć się razem z nim, mówi: „I z czego się tak cieszysz? Każdy to potrafi.” Wypowiadając te słowa pozbawia swoje dziecko radości i zadowolenia z siebie. Dorosły Krzysztof nie umie cieszyć się z drobnych rzeczy. Dodatkowo ciągle porównuje się do innych i w tym porównaniach wypada słabo. Przecież każdy może być właścicielem firmy, mieć nowy samochód i mieszkanie na własność, prawda? Maciek i Maciej Maciek siedzi w kącie i płacze, bo zepsuł mu się ulubiony samochodzik. W tym samym czasie jego tata, widząc co się stało stwierdza: „Nie becz. Tylko baby beczą. Ty jesteś mężczyzną i musisz być twardy. To był tylko durny samochodzik.” Z perspektywy dorosłego człowieka, możliwe, że to był durny samochodzik. Ale dla małego Maćka to najlepszy towarzysz zabaw i przyjaciel w jednym. Dorosły Maciej ma kłopoty w pracy, ale nie mówi o tym żonie, bo to przecież męska rzecz. Co tydzień chodzi też z kumplami do baru i na mecze, chociaż uważa to za stratę czasu. Wolałby w wolnym czasie zając się cukiernictwem. Może zrobiłby jakiś kurs i otworzył własną cukiernię? Nie, to głupie. Co by pomyśleli kumple? To przecież takie babskie. Maciej siedzi więc coraz bardziej sfrustrowany za biurkiem, aż zaczynają się jego problemy z sercem. Madzia i Magdalena Mała Madzia to żywe sreberko – wszędzie jej pełno. Interesuje się mocno otaczającym ją światem i prawie niczego się nie boi. Tylko od mamy i babci słyszy ciągle „Madziu, ale to przecież nie wypada, żeby dziewczynka…”. Dalej można wstawić cokolwiek. Nie wypada bawić się z chłopcami, nie wypada wspinać się po drzewach, nie wypada nosić spodni, nie wypada głośno mówić, co się myśli… Dorosła Magdalena jest starą panną, która nie śmieje się zbyt głośno i która nie protestuje, gdy awans dostaje nowo przyjęta, piękna, ale niezbyt ogarnięta koleżanka, a nie ona. Codziennie odwiedza matkę, bo przecież tak wypada. I tylko czasem przed zaśnięciem marzy, że w końcu zaczyna mówić to, co naprawdę myśli… Powyższe historie są oczywiście zmyślone, ale pokazują, co dzieje się, gdy tłumimy w sobie emocje. Kiedy nie poświęcamy im zbyt dużo czasu, albo co gorsza w ogóle zaprzeczamy ich istnieniu, sami sobie szkodzimy. Nie wiemy, co czujemy i kim jesteśmy. Gubimy się w gąszczu myśli i pragnień, nawet nie potrafiąc ich nazwać. Dlatego tak ważne jest, żebyśmy umieli ujarzmić emocje i rozmawiali o nich z dziećmi, żebyśmy pomagali im je rozpoznawać i radzić sobie z nimi. Mam wrażenie, że podejście do emocji ewoluuje. Temat ten zaczyna pojawiać się w kulturze, a nie tylko w podręcznikach o wychowaniu i prasie specjalistycznej. Przykładowo powstał taki fantastyczny film pt. „W głowie się nie mieści”. Wyszedł w 2015 roku i od tamtej pory obejrzałam go już kilka razy. Stwierdziłam też, że kiedyś muszę pokazać go mojemu Robakowi, jak przyjdzie na to czas. W głowie się nie mieści „W głowie się nie mieści” to animacja studia Pixar w przepięknej oprawie graficznej. Opowiada o dziewczynce o imieniu Riley. Jej życiem kieruje pięć emocji Radość, Strach, Gniew, Odraza i Smutek. Zwykle wszystkim steruje Radość, ale gdy dziewczynka przeprowadza się do zupełnie innego miasta, do głosu dochodzą też inne emocje. Film pokazuje, jak Riley stara się poradzić sobie w nowej sytuacji. Nie chcę zdradzać za dużo, ale zastanówcie się, co by się stało, gdyby Radość nagle znikła z centrum dowodzenia? Animacja będzie stanowiła fantastyczną rozrywkę dla małych i dużych. Ci pierwsi zachwycą się kolorami i sympatycznymi postaciami. Ci drudzy docenią mądrość i ukazanie funkcjonowania ludzkiej psychiki. Jednakże wszyscy będą się świetnie bawili, śmiali się i wyciągną lekcję na temat rządzących nami emocji. „W głowie się nie mieści” niesie ze sobą naukę, iż prawdziwych emocji nie warto jest ukrywać. Jak już wspominałam, oglądałam to kilka razy i po pierwsze za każdym razem wzruszam się do łez i zamieniam w małą fontannę. Czytaj – ryczę, jak bóbr i przeżywam pół wieczoru. Szczególnie w ciąży to już w ogóle się łatwo wzruszam, więc rusza mnie to wszystko bardziej niż zwykle. Po drugie, za każdym razem, dostrzegam jakiś mały szczegół, którego wcześniej nie widziałam. To fantastyczne ciągle odkrywać cos nowego! Na koniec dodam jeszcze tylko, że oglądaliśmy ostatnio ten film z naszym Robaczkiem (3,5 roku). Dla tak małego dziecka nie wszystko było jeszcze całkiem zrozumiałe, więc tłumaczyliśmy niektóre kwestie w trakcie. Ale przesłanie filmu Robak zrozumiał bez problemu – o emocjach trzeba rozmawiać i to normalne, że wszyscy się czasem smucimy. Burza w słoiku Poza filmem jest oczywiście cała masa literatury dziecięcej, która stara się ujarzmić emocje. W każdej księgarni bez problemu znajdziemy przynajmniej kilka tytułów w tym temacie. Ważne, żeby dobrać je odpowiednio do wieku dziecka. Nam ostatnio wpadła w ręce książka z serii „Świat emocji”. W części zatytułowanej „Burza w słoiku” oswajaliśmy złość. A w naszym przypadku to ostatnio bardzo potrzebne. W książeczce główna bohaterka uspokaja się za pomocą słoika spokoju. Pomyślałam, że warto spróbować również tej metody panowania nad złością. Na czym to polega? W skrócie, kiedy się złościmy nasz umysł jest pogrążony w chaosie, zupełnie jak słoik, którym mocno potrząśniemy. Nasz mózg jest przepełniony myślami, tak samo jak naczynie wypełnione pływającym brokatem. Z czasem, kiedy się uspokajamy, opadają nasze emocje, jak iskrzące drobiny na dno słoika, odzyskujemy klarowność i jasność umysłu. Butelka spokoju – projekt DIY Do wykonania butelki spokoju będziesz potrzebować: – przezroczystej butelki – ja wybrałam plastikową o pojemności 500ml. Oczyma wyobraźni widziałam, jak Robak przewraca się na podłogę ze szklanym słoikiem i stwierdziłam, że plastik to jednak bezpieczniejsza opcja. -ciepłej wody – jakieś 3/4 objętości butelki -przezroczystego kleju (1/4 objętości naczynia) lub glicerynę (1/2 objętości, do kupienia w aptece) -brokatu – co najmniej łyżeczkę, ale ja dawałam trochę więcej dla lepszego efektu. Najlepiej, żeby brokat miał różną wielkość od małych drobinek aż po całkiem spore. -konfetti (opcjonalnie) -kolorowe koraliki (opcjonalnie) -barwnik spożywczy (opcjonalnie) -klej typu kropelka, super glue Przygotowanie: Do przezroczystej butelki wlewamy klej lub glicerynę. Jeśli używamy kleju nalewamy go 1/4 objętości butelki. Jeśli wybraliśmy glicerynę, napełniamy butelkę do połowy. Teraz czas na dodanie brokatu, koralików, konfetti czy innych dodatków. Resztę zalewamy wodą. Zakręcamy butelkę i mocno nią potrząsamy, aby klej wymieszał się dokładnie z wodą i brokatem. Odstawiamy na 24 godziny. Jeśli po tym czasie efekt nas zadowala, za pomocą super glue przyklejamy korek do butelki, aby nie dało jej się otworzyć ponownie. UWAGI Stosunek kleju do wody określa, jak gęstą mieszaninę uzyskamy. Im więcej kleju, tym gęściej. A im gęściej, tym brokat wolniej opada. Jeśli uznacie, że 1/4 kleju to za mało i brokat opada za szybko, śmiało można dodać więcej kleju. Ale zachowajcie umiar. Gdy zmieszałam wodę z klejem w proporcji pół na pół, brokat opadał już zbyt i różne inne dodatki, tak naprawdę dodawałam na oko. Przede wszystkim ważne, żeby cieszyły oko i były dość lekkie. Ciężkie przedmioty od razu pójdą na dno. Barwnik spożywczy może być w płynie, paście, kremie lub proszku W tym przypadku nie ma znaczenia jego forma. Dodajemy go po trochu, aż do uzyskania efektu, który będzie nam się ciepłej wody. Tak, koniecznie ciepłej, a nawet gorącej. Ciepła woda dużo lepiej łączy się z klejem i brokatem. Wszystko szybciej i sprawniej się się zdarzyć, że brokat zamiast opadać na dno, będzie gromadził się na powierzchni naszej mieszaniny. Ty trzęsiesz butelką, jak jakiś dzikus, a one nadal na górze. Ech… Jednakże nie zniechęcaj się, jest na to prosty sposób. Wystarczy do butelki wlać 2-3 krople płynu do mycia naczyń. Nie ważne jakiego. Płyn do mycia naczyń, zresztą jak każdy detergent, zmniejsza napięcie powierzchniowe wody. Inaczej mówiąc zmniejsza wzajemne przyciąganie cząsteczek wody i jednocześnie „wiąże” ze sobą małe cząsteczki brokatu, co pozwala im opaść na dno. Dobra, ale do rzeczy. Do butelki dodajemy 2-3 krople płynu do naczyń, zakręcamy ją i wstrząsamy. Na górze prawdopodobnie utworzy się piana. Wtedy odkręcamy butelkę i wybieramy z niej pianę. Resztę uzupełniamy wodą lub klejem. Ja robiłam to klejem. Staramy się, żeby nalać tyle, żeby nie zostało miejsca na powietrze. Potem przyklejamy korek do butelki i czekamy, aż wszystko porządnie wyschnie. Gotowe, więc używamy! Butelka spokoju Po słoik pełen spokoju sięgamy, gdy mamy taką potrzebę. Gdy mocno się zdenerwujemy i potrzebujemy się ujarzmić emocje. Ale butelkę można tez trzymać w pracy na biurku i sięgać po nią, jeśli szef znów zawali nas robotą zamiast puścić wcześniej do domu, jak obiecał albo gdy dziecko trzeci raz z rzędu wylało sok na dywan. Sama tez trzymam ją pod ręką i muszę przyznać, że wpatrywanie się w wirujące, błyszczące drobiny naprawdę może być odprężające.

Lekcja 1. Wszystkie emocje są potrzebne. W trakcie „lekcji” poznamy emocje i uczucia bohaterki bajki „W głowie się nie mieści”. Wykonamy „portrety naszych emocji”, które wykorzystamy do stworzenia gry typu memory przy wykorzystani narzędzia LearningApps. Lekcja 2. Za pomocą wyobraźni możemy stłumić złe emocje.

W głowie się nie mieści 2 - o czym film? Mimo braku dodatkowych informacji można założyć, że wiąże się to z dalszym dojrzewaniem głównej bohaterki, która zacznie czuć nowe, wcześniej jej nieznane emocje. Amy Poehler, która podkłada głos pod Radość, jedną z emocji w głowie Riley, zapowiadała już wcześniej, że główna 9. Prezentacja fragmentu filmu "W głowie się nie mieści" nt. złości Burza mózgów nt emocji przedstawionej w filmiku. Poszukiwanie odpowiedzi na pytania:-jaka to emocja, -skąd wiemy, że to ta emocja, -czy łatwo było j ą rozpoznać. 10. "Oznaki złości "-burza mózgów Pytanie pomocnicze: " Jakie oznaki złości zauważasz u siebie?" 11.

Kolekcja filmów przedstawiających różne uosobione emocje. Wyświetl w nowym oknie. W głowie się nie mieści - Kolekcja. Adventure, Animation,